2024-03-29T03:27:53Z
https://spj.ssrc.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=197
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
مرور نظام مند و فرا تحلیل پژوهش های انجام شده در حوزه شیوع مصرف مواد نیروزا در ورزشکاران ایرانی
علی
کاشی
سعید
نقیبی
محمد
شریعت زاده
علیرضا
آقابابا
هدف از این تحقیق مرور نظام مند و فراتحلیل پژوهش های انجام شده در زمینه شیوع مصرف مواد نیروزا در ورزشکاران ایرانی بود. در این مطالعه مروری و فراتحلیل تعداد 15 تحقیق واجد شرایط برای ورود به این مطالعه انتخاب شدند و تعداد 8078 ورزشکار در بیش از 20 رشته ورزشی در دوره های سنی نوجوانی و جوانی در این 15 مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری و کد گذاری اطلاعات این 15 تحقیق ،با استفاده از نرم افزار CMA همه داده ها کدگذاری و با استفاده از دو مدل ثابت و تصادفی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج فراتحلیل انجام شده در این زمینه نشان داد برآورد نقطه ای مصرف مواد نیروزا بر اساس مدل تصادفی در مردان ورزشکار ایرانی 9/63 درصد و در دامنه ای بین 6/50 تا 3/75 درصد در نوسان است. همچنین شیوع مصرف مواد نیروزا در زنان ورزشکار جامعه ایرانی در یک برآورد نقطه ای بر اساس مدل ثابت برابر با 3/28 درصد و در برآورد دامنه ای در دامنه 3/25 تا 4/31 درصد بود. بیشترین میزان شیوع مصرف این مواد به ترتیب بین ورزشکاران رشته بدنسازی، وزنه برداری، کشتی، شنا و دو و میدانی بود. نتایج این تحقیق نشان داد مصرف مواد نیروزا و دوپینگ واقعیتی انکار ناپذیر بوده و امروز تنها مختص مردان ورزشکار در برخی از رشته ها نیست. دامنه این شیوع در زنان ورزشکار و جمعیت بسیار گسترده ای از ورزشکاران رشته های مختلف می باشد.بنابراین در صورت عدم توجه مسئولین، سیاستمداران و برنامه ریزان به این موضوع هر روز شاهد آسیب بیشتر جوانان و نوجوانان کشور خواهیم بود.
دوپینگ
مواد نیروزا
شیوع
فراتحلیل
مرور نظام مند
2018
01
21
17
38
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1109_026ffb2c07b0d3a01efad5438e2ccae6.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
تأثیر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی پروتئین شبه آنژیوپویتین-چهار و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسۀ چاق
رحمن
سوری
نیکو
خسروی
سید عباس
میرشفیعی
فهیمه
قلی جانی
نجمه
رضائیان
پژوهش حاضر تأثیر تمرین مقاومتی را بر سطوح پروتئین شبهآنژیوپویتین-چهار و نیمرخ لیپیدی در زنان یائسه مورد بررسی قرارداده است. بدین منظور بیست زن چاقِ (شاخص تودۀ بدن33/3± 93/30 کیلوگرم بر مترمربع، سنین 5±8/57 سال)، یائسه و کم تحرک به طور تصادفی به دو گروه تجربی (دوازده نفر) و کنترل (هشت نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در دوازده هفته تمرینات مقاومتی، به شکل تمرین با وزنه، سه جلسه در هفته ، شامل هشت حرکت در سه دوره با هشت تا دوازده تکرار و با شدت چهل تا شصت و پنج درصد یک تکرار بیشینه شرکت کردند. سطوح سرمی پروتئین شبهآنژیوپویتین-چهار و سطوح کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی زیاد ، لیپوپروتئین با چگالی کم و لیپوپروتئین با چگالی خیلی کم خون و شاخص های آنتروپومتری قبل و بیست و چهار ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تی مستقل وآزمون همبستگی پیرسون درسطح معنی داری 0.05<P انجام گرفت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد اجرای دوازده هفته تمرینات مقاومتی میتواند سبب تفاوت معنی دار تغییرات سطوح پروتئین شبهآنژیوپویتین چهار بین گروه تجربی و کنترل گردد. از بین شاخص های آنتروپومتریک نیزتغییرات بین گروهی درصد چربی بدن معنی دار بود. بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معنی داری بین سطوح اولیه و تغییرات پروتئین شبهآنژیوپویتین-چهار با سطوح اولیه و تغییرات فاکتورهای خونی و شاخص های آنتروپومتری پس از اجرای تمرینات مقاومتی وجود نداشت. بنابراین ممکن است؛ تمرینات مقاومتی با کاهش درصد چربی بدن و کاهش سطح سرمی پروتئین شبهآنژیوپویتین-چهار در زنان چاق یائسۀ کم تحرک، بتواند در پیشگیری و درمان چاقی و بیماری های همراه با آن نظیر بیماری های قلبی- عروقی نقش داشته باشد.
تمرین مقاومتی
پروتئین شبهآنژیوپویتین-چهار
نیمرخ لیپیدی
زنان یائسه
چاقی
2018
01
21
39
58
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1105_ff9c889d6be47ac29cdfaa0776c7dd3f.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
افزایش ماکروفاژهای آلوئولی و سورفکتانت ریوی رت های نر جوان پس از شش هفته تمرین تناوبی
شادمهر
میردار
فروغ
نیستانی
غلامرضا
حمیدیان
مهدی
هدایتی
هدف این پژوهش بررسی تغییرات ماکروفاژ آلوئولی و سطوح پروتئین سورفکتانت ریوی در پی شش هفته تمرین تناوبی در رت های نر جوان بود. 15 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار سه هفته ای با میانگین وزنی 8± 96 گرم به طور تصادفی به گروههای پایه، کنترل و تمرین تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی با محیط آزمایشگاه و نوارگردان، شش هفته تمرین تناوبی را اجرا کردند. آزمودنی ها شش جلسه در هفته، هر جلسه 30 دقیقه تمرین تناوبی را اجرا کردند. یک دقیقه فعالیت شدید با دو دقیقه استراحت فعال در 10 تکرار اجرا شد. سرعت دویدن آزمودنی ها در زمان استراحت، نصف سرعت تمرین در نظر گرفته شد. اندازه گیری سطوح پروتئین سورفکتانت A با روش الایزا و درصد جمعیت ماکروفاژهای آلوئولی با استفاده از روش استریولوژی بافت ریه صورت گرفت. تجزیه و تحلیل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون LSD در سطح P≤0.05 انجام شد. شش هفته تمرین تناوبی موجب افزایش معنی دار در سطوح سورفکتانت A نسبت به گروه پایه و کنترل به ترتیب با 33.2 و 24.2 درصد شد (0.001P≤). همچنین درصد جمعیت ماکروفاژهای آلوئولی نسبت به گروه پایه و کنترل به طور معنی داری (0.001P≤) افزایش یافت (به ترتیب 660 و 11 برابر). با تأیید اثر تعاملی بین ماکروفاژهای آلوئولی و سورفکتانت A در مواجهه با فعالیت ورزشی، و نقش برجسته تر ماکروفاژهای آلوئولی نسبت به سورفکتانت A ، نقش تنظیمی سورفکتانت A در کنترل التهاب احتمالی ناشی از ورزش و حمایت از ماکروفاژهای آلوئولی مورد انتظار است.
تمرین تناوبی
ماکروفاژهای آلوئولی
سورفکتانت
التهاب ریه
ایمنی ذاتی
2018
04
29
59
72
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1106_9934325a86136bdabdb837e4f06d411d.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
تأثیر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر شاخص هایپوکسی و التهاب در بافت چربی موشهای چاق نر ویستار
مریم
نورشاهی
نازنین
ابوذری
فریبا
خداقلی
هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح HIF-1α و TNF-α در بافت چربی موشهای چاق نر ویستار بود. آزمودنیها شامل 30 سر موش 16 هفتهای چاق بود که به مدت هشت هفته از رژیم پرچرب استفاده کرده بودند. آزمون واماندهساز پیشبین حداکثر اکسیژن مصرفی برای تعیین شدت فعالیت انجام شد. سپس حیوانات به گروههای کنترل، فعالیت تداومی و HIIE تقسیم شدند. فعالیت HIIE شامل پنج وهله دو دقیقهای با شدت vVO2max100% که به وسیله چهار وهله دو دقیقهای با شدت vVO2max30% از هم جدا شده بودند. فعالیت تداومی شامل دویدن با شدت vVO2max65% بود و زمان دویدن بر اساس میزان جابهجایی در گروه تناوبی با شدت بالا محاسبه شد. مقادیر پروتئین توسط روش وسترن بلات در بافت چربی احشایی و زیرپوستی اندازهگیری و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS انجام شد. میزان پروتئین HIF-1α در چربی احشایی گروه تداومی نسبت به کنترل، 5/33% و در گروه HIIE 45% کاهش معنیدار داشت (P<0.001). همچنین میزان پروتئین TNF-α در هردو گروه تجربی نسبت به کنترل کاهش داشت و کاهش در گروه تداومی نسبت به HIIE به طور معنیدار بیشتر بود (P<0.001). با توجه به نتایج میتوان گفت فعالیت ورزشی، به ویژه HIIE که انجام آن برای افراد چاق سخت یا خطرناک به نظر میآید، احتمالاً منجر به افزایش هایپوکسی و التهاب بافت چربی نشده و احتمال افزایش التهاب سیستمی و مشکلات به دنبال آن را در یک جلسه فعالیت ورزشی شدید رد میکند.
هوازی تداومی
اینتروال
فاکتور القاء کننده هایپوکسی1
فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا
چاقی
2018
01
21
73
88
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1229_bbee5db062fa4de3d8dac0dcb0aa288b.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
بررسی تغییرات عوامل خطر متابولیکی قلبی عروقی متعاقب هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی در کودکان چاق غیر فعال هشت تا 12 سال
علیرضا
رمضانی
عباسعلی
گائینی
مراد
حسینی
جمشید
محمدی
هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات مقاومت انسولینی، آدیپونکتین و عامل رشد فیبروبلاستی21 سرمی به عنوان عوامل خطر متابولیکی قلبی عروقی متعاقب هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی در کودکان چاق غیر فعال 8-12 سال بود. 60 کودک پسر چاق (سن: 41/1 ± 05/10 سال و شاخص تودهی بدنی: 77/1 ± 36/32 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفی به چهار گروه 15 نفری تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات ورزشی چهار جلسه در هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. تمرینات ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی و دو جلسه تمرین مقاومتی به صورت مجزا بود. نمونه گیری خونی قبل و بعد از دورهی تمرینی از آزمودنی ها جهت اندازهگیری متغیرها جمع آوری شدبرای ارزیابی دادهها از آزمون تحلیل واریانس با دادههای تکراری و یک طرفه و نرم افزار اسپیاساس نسخه 21 استفاده گردید. یافته ها نشان داد مقاومت انسولینی در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش و میزان آدیپونکتین و عامل رشد فیبروبلاستی21 سرمی افزایش معنی دار نشان داد (P<0.001). روش تمرین استقامتی نسبت به روشهای تمرینی مقاومتی و ترکیبی باعث افزایش بیشتری در بهبود آدیپونکتین سرمی شد (P<0.001). بنابراین، میتوان گفت سه نوع تمرین ورزشی مورد استفاده در این تحقیق، به ویژه تمرین استقامتی را احتمالاً بتوان به عنوان یک روش غیردارویی جهت پیشگیری و کاهش عوامل خطر متابولیکی قلبی عروقی و اختلالات مربوط به چاقی در کودکان چاق در نظر گرفت.
عوامل خطر متابولیکی قلبی عروقی
تمرینات استقامتی
تمرینات مقاومتی و تمرینات ترکیبی
2018
01
21
89
108
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1108_7b458d404cbc282581bccca1cdddb93c.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
تأثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن IL-6 در بافتهای هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موشهای صحرایی نر ویستار
اکرم
کریمی اصل
حمید
آقا علی نژاد
رضا
قراخانلو
بتول
رضایی
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی و هوای آلوده به ذرات کربن سیاه بر بیان ژن اینترلوکین-شش در هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موشهای صحرایی نر بود. 24 سر موش نر نژاد ویستار هشت تا دههفتهای بهطور تصادفی در چهار گروه الف) کنترل، ب) آلودگی، ج) تمرین و د) تمرین- آلودگی قرار گرفتند. از دستگاه تزریق ذرات و اتاقک (فالونک) بهمنظور قرارگیری حیوانات در معرض ذرات کربن سیاه با قطر کمتر از ده میکرون استفاده شد. موشهای گروههای آلودگی و تمرین- آلودگی به مدت چهار هفته (پنج روز در هفته، دو ساعت در روز) در معرض هوای آلوده به ذرات کربن سیاه قرار گرفتند. پس از هر جلسه آلودگی، گروه تمرین– آلودگی به همراه گروه تمرین به اجرای برنامه تمرین هوازی با 50 درصد سرعت بیشینه خود (60 دقیقه در هر جلسه) پرداخته و 24 ساعت پس از آخرین جلسه حیوانات قربانی شدند. با استفاده از روش ریل تایم-Pcr، بیان ژن اینترلوکین-شش بافتهای هیپوکمپ و قشر قدامی مغز موشها مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تعیین معنادار بودن تأثیر تمرین و آلودگی از تحلیل واریانس دوطرفه استفاده گردید. هوای آلوده به ذرات کربن سیاه منجر به افزایش معنیداری در بیان ژن اینترلوکین-شش بافتهای هیپوکمپ (0.007=P) و قشر قدامی مغز ( 0.010=P) گردید، بااینوجود تمرین هوازی تأثیر معنیداری بر بیان این ژن نداشت. باوجود عدم معنیداری تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژن اینترلوکین-شش نتایج این تحقیق نشان داد که میزان بیان این ژن در گروههای تمرین و آلودگی- تمرین کمتر از گروه آلودگی بود. بنابراین به نظر میرسد تمرین میتواند با کاهش اینترلوکین-شش در مغز اثرات التهاب عصبی ناشی از آلودگی را تعدیل کند.
تمرین هوازی
هوای آلوده
ذرات کربن سیاه
IL-6
هیپوکمپ
قشر قدامی مغز
2018
01
21
109
128
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1230_0e6d90063e27cb5d62e78e31b390b3af.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
اثر پیش درمان تمرینات اینتروال همراه با ویتامین دی بر IL-10، BDNF و TNFα در مغز رت های مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE)
سید مجتبی
حسینی
ضیاء
فلاح محمدی
وحید
طالبی
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر پیش درمان تمرینات اینتروال و ویتامین دی (D) بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و TNFα در مغز رتهای مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی (EAE) انجام شد. بدین منظور، 30 سر رت نژاد لوئیس شش هفتهای، پنج روز در هفته و به مدت شش هفته تمرینات دوی اینتروال را به صورت ۱۰ تکرار ۱ دقیقهای انجام دادند. نسبت کار به استراحت ۱ به ۲ و کل زمان دویدن ۳۰ دقیقه در نظر گرفته شد. بعد از اتمام دوره تمرینی، رتها با نخاع خوکچه هندی و ادجوانت کامل ایمونیزه شدند. روند بیماری و تغییرات بالینی رتها به مدت 2 هفته بعد از القاء مدل بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد رتهای ماده نژاد لوئیس مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی افزایش معنی داری در اینترلوکین-10 (IL-10) (P=0.003) و کاهش معنی داری در فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α) (P=0.001) داشتند اما تغییرات BDNF (P=0.62) به حد معناداری نرسید. همچنین علایم بالینی در موشها تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر میرسد که تمرین اینتروال به مدت شش هفته به همراه ویتامین D میتواند ضمن به تاخیر انداختن بروز علایم بالینی، ذخایر شاخصهای ضدالتهابی و التهابی را در مغز مدلهای مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی افزایش داده و در نتیجه به حفاظت عصبی کمک نماید.
تمرین اینتروال
ویتامین D
ضدالتهابی
سایتوکاین
2018
01
21
129
142
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1231_d0f2c861de927b7c570215fe26e2faae.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف ژل رویال بر برخی شاخصهای قلبی عروقی طی پرفشار خونی مزمن ناشی از القای ال- نیم در موشهای نر
فاطمه
امیدی
سید عبداله
هاشم ورزی
پرفشار خونی یکی از شایعترین علتهای ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی است که میتوان با استفاده از راهبردهای غیردارویی همچون ورزش و مکملهای آنتی اکسیدانی آن را کنترل کرد. هدف پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف ژل رویال بر مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-I) و نیتریک اکساید (NO) پلاسما و VEGF بافت قلب موشهای مبتلا به پرفشار خونی بود.42 موش صحرایی نر به صورت تصادفی به شش گروه: کنترل، شم، ال- نیم، ال- نیم+ مکمل، ال- نیم+ تمرین، ال- نیم+ مکمل+ تمرین تقسیم شدند. به جز گروه کنترل و شم سایر گروهها به مدت هشت هفته و شش جلسه در هفته محلول ال- نیم (10 میلیگرم/کیلوگرم)، برای ایجاد پرفشارخونی، به صورت زیر صفاقی دریافت کردند. تمرین نوارگردان با سرعت 15 تا 22 متر در دقیقه به مدت 25 تا 64 دقیقه پنج جلسه در هفته به مدت هشت هفته در گروه های تمرینی اجرا شد. گروههای مکمل، ژل رویال را با دوز 100 میلیگرم/کیلوگرم به مدت هشت هفته و پنج بار در هفته به صورت گاواژ دریافت کردند. سنجش شاخصها با استفاده از کیت مورد نظر و به روش الایزا انجام شد. یافتهها نشان داد تمرین هوازی و مصرف ژل در گروه ترکیبی سبب افزایش معنیدار NO و ACE-I پلاسما نسبت به گروه ال- نیم و نیز افزایش معنیدار مقادیرVEGF بافت قلب گروه تمرین و گروه ترکیبی نسبت به گروه ال- نیم (P<0.05) میشود. بر اساس نتایج، با وجود اثر مثبت تمرین و مصرف ژل بر شاخص های پژوهش، این تغییرات در گروه ترکیبی معنیدار بود که نشانگر اثر هم افزایی آنها میباشد. لذا به نظر میرسد هشت هفته تمرین به همراه مصرف ژل رویال بتواند استرس اکسیداتیو ناشی از القای ال- نیم را کاهش دهد.
تمرین هوازی
ژل رویال
پر فشار خونی
شاخصهای قلبی عروقی
2018
01
21
143
158
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1113_f38fb4c5a2a2340d65f64aff2621c23c.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
تاثیر شدت تمرین تناوبی بر مقادیر بیان ژن ANP و BNP عضله قلبی در رتها پس از ابتلا به آنفارکتوس میوکارد
مهران
قهرمانی
سارا
کربلایی فر
آنفارکتوس میوکارد ، مرگ سلولی غیرقابل برگشت بخشی از عضله قلب است که ریشه در فقدان جریان خون دارد. مقادیر ANP و BNP نشانگرهای قوی وقوع آنفارکتوس میوکارد و شدت عارضه می باشند. لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی خیلی شدید و تمرین تناوبی با شدت پایین بر بیان ژنهای ANP و BNP در رتها پس از ابتلا به انفارکتوس میوکارد انجام گرفت. 18 سررت نر نژاد ویستار 10 هفته ای با وزن 250 تا 300 گرم در دو گروه تجربی تمرین تناوبی خیلی شدید ( 85-90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) و تمرین تناوبی با شدت پایین (55- 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) و یک گروه کنترل (بدون مداخله تمرین) قرار گرفتند. بیان ژنهای مذکور پس از ابتلای رتها به آنفارکتوس میوکارد پس از شش هفته تمرین به روش qRT-PCR بررسی شد. داده ها به روش آماری تی مستقل و آنوا با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 18 تجزیه و تحلیل شدند (α≤0.05). یافتهها نشان داد شش هفته تمرین تناوبی خیلی شدید باعث کاهش غیرمعنادار BNP و ANP در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل (به ترتیب 0.67=P و 0.475≥P) و کاهش معنادار آنها در طی شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین نسبت به گروه کنترل شد (به ترتیب 0.001=P و 0.011≥P). این کاهش در گروه تمرین تناوبی با شدت پایین به طور معناداری از گروه تمرین تناوبی خیلی شدید موثرتر بود. BNP( (p= 0.001و ANP( (p= 0.005. در کل ، هر دو شدت تمرینی باعث کاهش مقادیر هورمونهای قلبی نسبت به گروه بدون تمرین پس از آنفارکتوس میوکارد میشود.
آنفارکتوس میوکارد
هورمونهای قلبی
تمرین
رت
2018
01
21
159
172
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1110_cf3d2bb3e06618fc61b6f6190065e3bc.pdf
فیزیولوژی ورزشی
2322-164X
2322-164X
1396
9
36
اثرات فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت کالری (رژیم غذایی کم کربوهیدرات و رژیم غذایی استاندارد) بر آدیپوکاینهای مؤثر بر مقاومت انسولین در موش صحرایی نر دیابتی نوع دو
حسین
دست بر حق
مهدی
کارگرفرد
عفت
بمبئی چی
حسن علی
عابدی
هدف از مطالعهی حاضر، بررسی تاًثیر تعاملی محدودیت کالری (رژیم غذایی استاندارد و رژیم غذایی کم کربوهیدرات) و در ترکیب با فعالیت ورزشی هوازی بر میزان آدیپوکاینهای مؤثر بر مقاومت انسولین در موش صحرایی نر دیابت نوع دو بود. در یک مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی نر (سن 10هفته) نژاد ویستار (وزن 5/19±229 گرم) پس از دیابتی شدن به طور تصادفی به شش گروه: کنترل، فعالیت ورزشی هوازی (20% تعادل منفی انرژی)، 20% محدودیت کالری با رژیم غذایی استاندارد، 20% محدودیت کالری با رژیم غذایی کم کربوهیدرات، 20% محدودیت کالری با رژیم غذایی استاندارد ترکیب با فعالیت ورزش هوازی و 20% محدودیت کالری با رژیم غذایی کم کربوهیدرات ترکیب با ورزشی هوازی تقسیم شدند. سپس 20% تعادل منفی انرژی به صورت روزانه و به مدت 8 هفته برای تمام گروهها اجرا شد. یافتهها نشان داد فعالیت ورزشی هوازی به تنهایی و در ترکیب با رژیم غذایی کم کربوهیدرات باعث افزایش معنیداری در میزان امنتین-1 نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (P≤0.05)، اما تفاوت معنیداری بین گروههای تجربی با گروه کنترل دیابتی در میزان کمرین مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد گروه رژیم غذایی (استاندارد و کم کربوهیدرات) به تنهایی و در ترکیب با فعالیت ورزشی باعث کاهش معنیداری در میزان مقاومت انسولین شد (P≤0.05). این مطالعه نشان داد که روش ترکیبی فعالیت ورزشی هوازی و رژیم غذایی کم کربوهیدرات میتواند باعث افزایش امنتین-1 و بهبود حساسیت انسولین در موش صحرایی نر مبتلا به بیماری دیابت نوع دو شود.
امنتین-1
کمرین
مقاومت به انسولین
فعالیت ورزشی
رژیم غذایی
محدودیت کالری
2018
01
21
173
188
https://spj.ssrc.ac.ir/article_1111_dd3ad8c7c19c55b27dfe84543847aa9b.pdf