پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effect of Six Weeks' Interval Training on Tumor Volume and Adipose and Muscle Tissue Levels of Adiponectin and Leptin in Breast Cancer Bearing Female Miceتأثیر شش هفته تمرین تناوبی بر حجم تومور و سطوح آدیپونکتین و لپتین در بافت چربی و عضلانی موشهای مادة مبتلا به سرطان پستان1732136810.22089/spj.2017.3903.1530FAحمیدآقا علی نژاددانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیتمدرس0000-0003-3608-822Xمحمدامینساعیکارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرسعلیرضارمضانیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیتدبیر شهید رجاییJournal Article20170315Cachexia is one of the main cancer Complications. Changes in adipokines levels such as leptin and adiponectin have effective role in accelerating and slowing down of Cachexia process. Exercise training is effective strategy to combating with cachexia. However, the involving mechanism is unknown. In this context, the aim of present study was to investigate the effect of six weeks' interval training on muscular and adipose tissue levels of adiponectin and leptin in mice's with breast cancer. For this purpose, 20 female Balb/c mice with 6-8 weeks' age and means weight 14-15g, almost 10 days after Cancerous with cell line injection, assigned in two control and interval group. Mice's in interval training group performed 10 intervals (two min) with 70 percent of Vmax and immediately performed two min active recovery with 50 percent of Vmax. This training program continued for six weeks and performed with five sessions in week. Finally, visceral adipose tissue and Gastrocnemius muscle was removed and given factors was determined with ELISA method. Tumor volume measured with digital caliper. For data analyze the independent t test were used. Results indicated significant increase in adipose tissue adiponectin (P=0.013) and decrease of leptin in muscle (P=0.025) and adipose tissue (P=0.000). furthermore, decrease muscle atrophy and decrease tumor volume in exercised group observed. it seems that positive effectiveness of exercise training in decrease muscular wasting of cancerous subjects is related to modify adipokines levels such as leptin and adiponectin.<strong>کاشکسی از عوارض اصلی سرطان است. تغییر در سطوح آدیپوکینهایی مانند لپتین و آدیپونکتین نقش مؤثری در تسریع یا کندشدن فرایند کاشکسی دارد. تمرینات ورزشی راهکاری مؤثر برای مقابله با کاشکسی هستند؛ بااینوجود، سازوکار آن هنوز مشخص نیست؛ برایناساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی بر سطوح آدیپونکتین و لپتین بافت عضلانی و چربی در موشهای مبتلا به سرطان پستان بود. تعداد 20 سر موش مادة </strong><strong>Balb/c</strong><strong> شش تا هشتهفتهای با میانگین وزن 15-14 گرم، حدود 10 روز بعد از سرطانیشدن با تزریق رده سلولی در دو گروه کنترل و تمرین تناوبی قرار گرفتند. موشهای گروه تمرین تناوبی، 10 وهله دویدن دودقیقهای با 70 درصد سرعت بیشینه و بلافاصله دو دقیقه ریکاوری فعال با 50 درصد سرعت بیشینه را اجرا کردند. این برنامة تمرینی پنج جلسه در هفته و بهمدت شش هفته انجام شد. درنهایت، بافت چربی احشایی و عضلة دوقلو برداشته شد و عوامل موردنظر به روش الایزا اندازهگیری شدند. حجم تومور با کولیس دیجیتال اندازهگیری شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج افزایش معنادار آدیپونکتین را در بافت چربی (</strong><strong>0.013</strong><strong>P =</strong><strong>) و کاهش لپتین بافت چربی (</strong><strong>0.000</strong><strong>P =</strong><strong>) و عضلانی (</strong><strong>0.025</strong><strong>P =</strong><strong>) نشان داد. همچنین، کاهش آتروفی عضلانی و کاهش حجم تومور در گروه تمرین مشاهده شد. بهنظر میرسد که بخشی از اثرگذاری مثبت فعالیت ورزشی در کاهش تحلیل تودة عضلانی نمونه های سرطانی با تعدیل سطوح آدیپوکاینها ازجمله لپتین و آدیپونکتین مرتبط است.</strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1368_4ed0aedb800be7b2b2a3f28b3900a4fd.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222Effect of One Month of Common Trainings on Physical Fitness, Body Composition and Performance of Kata International Championsتأثیر یک ماه تمرینات مرسوم برآمادگی جسمانی، ترکیببدنی واجرای کاتای قهرمانان بینالمللی3350136410.22089/spj.2018.5681.1748FAسعیدنیکوخصلتدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریزجوادوکیلیاستادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریزسعیدفتح الهیکارشناسیارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریزJournal Article20180416The aim of the present study was to investigate the effect of one-month common trainings in karate including strength, aerobic and kata trainings on hip and knee flexion and extension torque, muscular endurance, aerobic and anaerobic power, body composition and performance of kata international champions of Iranian three-man kata team with a history of championship in World and Asian leagues. These kata athletes with age of 31.5±3 years, body mass index of 25.5±1.5 kg/m2, and body fat of 12.5±1.5% participated in one-month trainings including eight aerobic sessions, six strength sessions, six technique and kata sessions and four combination sessions (strength and aerobics). Various descriptive statistical tools such as mean, standard deviation and individual and team percentage changes were used to compare pre- and post-test information. The results showed a significant increase in all moments. There was also a significant increase in muscular endurance rates associated with half-squat with body weight (50%), bench press with 0.8% body weight (19.5%), chin up (33.5%), and a relatively strong to strong improvement was observed in the performance of kata. Nevertheless, there were no significant changes in body composition, aerobic power (1600 m running) and anaerobic power (Sargent jump). It seems that despite the usefulness of conventional karate trainings, special attention should be paid to individual needs, adequate diet and supplementary trainings for greater effectiveness.<strong>هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات مرسوم یکماهه در کاراته شامل تمرینات قدرتی، هوازی و کاتا بر گشتاورهای فلکشن و اکستنشن ران و زانو، استقامت عضلانی، توان هوازی و بیهوازی، ترکیببدنی و اجرای کاتای قهرمانان بینالمللی کاتای تیمی سه نفرۀ ایران با سابقۀ قهرمانی لیگهای جهانی و آسیا بود. این کاتاروها با دامنۀ سنی 3</strong><strong> ± </strong><strong>5/31 سال، شاخص تودۀبدنی 5/1</strong><strong> ±</strong><strong> 5/25 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدنی 5/1</strong><strong> ± </strong><strong>5/12 درصد در تمرینات یکماهه شامل هشت جلسۀ هوازی، شش جلسۀ قدرتی، شش جلسۀ تکنیک و کاتا و چهار جلسۀ ترکیبی (قدرت و هوازی) شرکت کردند. از ابزار مختلف آمار توصیفی همچون میانگین، انحراف معیار و درصد تغییرات فردی و تیمی برای مقایسۀ اطلاعات پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. نتایج افزایش قابلتوجهی را در تمامی گشتاورها نشان داد. همچنین، افزایش قابلتوجهی در مقادیر استقامت عضلانی مرتبط با نیماسکات با وزن بدن (50 درصد)، پرس سینه با 8/0 وزن بدن (5/19 درصد)، بارفیکس (5/33 درصد) و در اجرای کاتا بهبودی از نسبتاً قوی به قوی مشاهده شد؛ بااینحال، در مقادیر ترکیب بدنی، توان هوازی (دوی 1600 متر) و توان بیهوازی (پرش سارجنت) تغییر چندانی مشاهده نشد. بهنظر میرسد باوجود مفیدبودن تمرینات مرسوم کاراته، برای اثربخشی بیشتر باید به نیازهای فردی، رژیم غذایی مناسب و تمرینات تکمیلی توجه ویژهای شود.</strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1364_5856c751e655d397dfacc766153720ef.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effects of Submaximal Endurance Training/Detraining and Gonadotropin Releasing Hormone Agonists on Growth and Thyroid Hormones Serum Concentrations in Girls with Precocious Pubertyاثر تمرین استقامتی زیربیشینه، بیتمرینی و آگونیست هورمون آزادکنندة گونادوتروپین بر غلظت سرمی هورمون رشد و هورمونهای تیروئیدی در دختران مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی5168151210.22089/spj.2019.5830.1765FAطیبهباغیانکارشناسیارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بوعلی سیناعلیحیدریان پوردانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا0000.0001.8152.1489النازشکریدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه بوعلی سیناJournal Article20180513The aim of this study was to investigate the effect of 12weeks endurance training, 4weeks detraining and Gonadotropin releasing hormone agonist (GnRH) on serum levels of growth hormone (GH), triiodothyronine(T3) and thyroxine(T4) in girls with precocious puberty. Twenty-five girls age 6-8 (average height of 124cm and weight of 27.3 kg) with precocious puberty were randomly divided into three groups (medication, training, medication+training) and 10 healthy girls (No precocious puberty) with the same average height and weight were also included as control group. Serum levels of GH, T3, and T4 were measured at baseline by ELISA technique. Then the experimental groups were subjected an endurance training program three days/week with 20-75 min per day with 45-75% of maximum heart rate for 12 weeks. The medication groups also received GnRH agonist during the study, once monthly (1ml/four weeks) by intramuscular injection. GH, T3, and T4 serum levels were measured again 48 hours after the last training session and also after four weeks of detraining. The repeated measures ANOVA showed that 12weeks of endurance training alone, as well as 12weeks of endurance training+GnRH agonists, reduced GH,T3 and T4 levels and after detraining, GH and thyroid hormones concentrations approximately return to pre-workout levels. Medication reduced GH level after 16 weeks but could not effect on thyroid hormones. According to these findings, aerobic training and the use of the GnRH agonists can have a positive effect on hormonal function in girls with precocious Puberty but detraining eliminate the benefits of training in girls with precocious puberty.<strong>هدف مطالعة حاضر، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی و مصرف آگونیست هورمون آزادکنندة گونادوتروپین (</strong><strong>GnRH</strong><strong>) و بیتمرینی، بر سطوح سرمی هورمون رشد (</strong><strong>GH</strong><strong>)، تیرویدوتیرونین (</strong><strong>T3</strong><strong>) و تیروکسین (</strong><strong>T4</strong><strong>) در دختران با بلوغ زودرس مرکزی بود. تعداد 25 دختر شش تا هشت سال با بلوغ زودرس (میانگین قد 124 سانتیمتر، وزن 3/27 کیلوگرم) بهصورت تصادفی به سه گروه (دارو، ورزش و دارو + ورزش) تقسیم شدند و 10 دختر شش تا هشت سال سالم (بدون بلوغ زودرس) با همان میانگین قد و وزن، بهعنوان گروه کنترل درنظر گرفته شدند. ابتدا،</strong><strong>سطوح سرمی </strong><strong>GH</strong><strong>، </strong><strong>T3</strong><strong> و </strong><strong>T4</strong><strong> به روش الایزا اندازهگیری شدند. سپس، گروههای آزمایش، برنامة تمرین استقامتی را سه جلسه در هفته، 25 تا 75 دقیقه با شدت 45 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بهمدت 12 هفته انجام دادند. همچنین، درطی مطالعه، گروههای دارو آگونیست </strong><strong>GnRH</strong><strong> را (هر چهار هفته یک میلیلیتر) بهصورت تزریق عضلانی دریافت کردند. سطوح سرمی </strong><strong>GH</strong><strong>، </strong><strong>T3</strong><strong> و </strong><strong>T4</strong><strong>، 48 ساعت پس از اتمام پروتکل و پس از چهار هفته بیتمرینی دوباره اندازهگیری شدند. آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری نشان داد که 12 هفته تمرین استقامتی بهتنهایی و همچنین، تمرین استقامتی + آگونیست </strong><strong>GnRH</strong><strong> باعث کاهش سطوح </strong><strong>GH</strong><strong>، </strong><strong>T3</strong><strong> و </strong><strong>T4</strong><strong> شدند و پس از بیتمرینی، مقادیر هورمونها تقریباً به سطوح پیش از تمرین بازگشتند. دارو سطوح </strong><strong>GH</strong><strong> را پس از 16 هفته کاهش داد؛ اما تأثیری در سطوح هورمونهای تیروئیدی نداشت. باتوجه به یافتههای این پژوهش، تمرینات استقامتی و استفاده از آگونیست </strong><strong>GnRH</strong><strong> میتوانند تأثیر مثبتی بر عملکرد هورمونها در دختران با بلوغ زودرس داشته باشند و بیتمرینی به ازبینرفتن فواید حاصل منجر میشود. </strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1512_deef8151750a3194729b8854b9904344.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effect of Six Weeks Endurance Training on the Levels of Some Endoplasmic Sciatica Tissue Proteins in Diabetic Ratsبررسی تأثیر شش هفته تمرین استقامتی بر سطوح برخی پروتئینهای شبکة آندوپلاسمی بافت سیاتیک موشهای صحرایی دیابتی6984136610.22089/spj.2018.5772.1762FAمحمدحامدی فردانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه لرستان0000-0001-8704-9496رحیممیرنصوریاستادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه لرستانمسعودرحمتیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه لرستان0000-0003-4792-027XJournal Article20180517The aim of this study was to investigate the effect of endurance training on XBP-1 and ATF6 proteins content in sciatica tissue of diabetic male wistar rats. The experimental design was a post-test design with control group and conducted in a laboratory. In this study, 32 rats 10 weeks old with an average weight of 253.16 ± 10.16 gr were randomly divided into four groups: healthy control, healthy training, diabetic control and diabetic training group. An intraperitoneal injection of STZ (45 mg/kg) solution was used to induce diabetes after 12 hours of fasting. 48 hours after STZ injection, the moderate-intensity endurance protocol was performed for six weeks. Twenty-four hours after the last training session, the rats were exposed and their sciatic nerve was extracted. The amount of XBP-1 and ATF6 proteins were measured by ELISA method. For statistical analysis, SPSS software and two-way ANOVA with repeated measure and independent t test were used for post hoc test. Data analysis showed that endurance training significantly reduced the level of XBP-1 (P = 0.007) and ATF6 (P = 0.001) proteins in the diabetic training group compared with the control diabetes group .The levels of XBP-1 and ATF6 proteins, which are likely to contribute to the progression of diabetes and nerve damage, Endurance training has been reduced in healthy rats and diabetics, which can help prevent the nerve damage.<strong>هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین استقامتی بر میزان پروتئینهای </strong><strong>XBP-1</strong><strong> و </strong><strong>ATF6</strong><strong> در بافت سیاتیک موشهای صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی بود.</strong><strong>پژوهش ازنوع تجربی با طرح پسآزمون بههمراه گروه کنترل بود و به شیوۀ آزمایشگاهی انجام گرفت. در این پژوهش، 32 سر رت 10 هفتهای با میانگین وزن 16/10</strong><strong> ± </strong><strong>253 گرم در چهار گروه سالم کنترل، سالم تمرین، دیابت کنترل و دیابت تمرین بهصورت تصادفی تقسیم شدند. برای القای دیابت پس از 12 ساعت ناشتایی، از روش تزریق درونصفاقی محلول </strong><strong>STZ </strong><strong>(45 میلیگرم/کیلوگرم) استفاده شد. 48 ساعت پس از تزریق، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط بهمدت شش هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، رتها تشریح شدند و عصب سیاتیک آنها استخراج شد. میزان پروتئینهای </strong><strong>XBP-1</strong><strong> و </strong><strong>ATF6</strong><strong> به روش الایزا اندازهگیری شد. برای تجزیهوتحلیل آماری از نرمافزار اس.پی.اس.اس.</strong><strong>و از آزمون آماری تحلیل واریانس دوطرفه با اندازهگیری تکراری و تی مستقل برای آزمون تعقیبی استفاده شد. تحلیل دادهها نشان داد که تمرین استقامتی باعث کاهش معنادار میزان پروتئینهای </strong><strong>XBP-1</strong><strong> (</strong><strong>P=0.007</strong><strong>) و </strong><strong>ATF6</strong><strong> (</strong><strong>P=0.001</strong><strong>) در گروه دیابت تمرینکرده نسبت به گروه دیابت کنترل میشود. این یافتهها نشان میدهد که میزان پروتئینهای </strong><strong>XBP-1</strong><strong> و </strong><strong>ATF6</strong><strong> که احتمالاً از عوامل مؤثر بر دیابت و تخریب عصب هستند، دراثر تمرین استقامتی در رتهای سالم و دیابتی کاهش یافتهاند که میتواند به روند جلوگیری از تخریب عصب کمک کند.</strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1366_4e7d73d2efd6fd3f6e72a9a21bcd8bbf.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effect of Eight-Week Resistance and Aerobic Training on Lipid Profile and Serum Levels of Hepatokine HFREP1 in Obese Men with Type 2 Diabetesتأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر نیمرخ لیپیدی و سطح سرمی هپتوکاین HFREP1 در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو8598140810.22089/spj.2018.5891.1773FAعباسکیهانیاندانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه گیلانحمیداراضیاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه گیلان0000-0002-1594-6515مهدیکارگرفرداستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهانJournal Article20180602The prevalence of overweight and obesity has increased diabetes around the world. Previous researches emphasized the effect of regular training in increasing insulin sensitivity and improving glucose metabolism. However, the purpose of this study was to investigate the effect of eight-week resistance and aerobic training on lipid profile and serum levels of hepatokine HFREP1 in obese men with type 2 diabetes. 34 participants with type 2 diabetes were randomly assigned to three groups of aerobic training (BMI 33.40± 3.33 kg/m2, age of 52.41± 1.83), resistance (BMI 31.20± 1.20 kg/m2, age of 52.45± 1.5) groups and a control group (BMI 32.60± 2.88 kg/m2, age of 53.09± 1.13). The experimental groups did eight-week aerobic and resistance training. In this study HFREP1, FBS, HbA1c, HOMA-IR, triglycerides (TG), total cholesterol (TC), high-density lipoprotein (HDL) and low-density lipoprotein (LDL) were measured before and after the training period by applying ELISA test, HPLC, and Enzyme photometric. Then, assigning the normality through Shapiro-Wilk test, ANCOVA test and Bonferroni test were applied to compare data between three groups. Furthermore, the significant level for analyzing data was p˂0.05. Also, in all factors except TC, HOMA-IR, HDL, and LDL there was a significant difference between resistance and endurance groups (p˂0.05). resistance and aerobic training had a significant effect on Insulin resistance and lipid profile; and eight-week resistance and aerobic training lead to decreasing in HFREP1, FBS, HbA1c, HOMA-IR, TG, and LDL while HDL increased. Although resistance and aerobic training have an effect on Insulin resistance and lipid profile, it seems that the effect of resistance training on above-mentioned variables is superior.<strong>شیوع فزایندة اضافهوزن و چاقی ابتلا به دیابت را درسراسر جهان افزایش داده است. پژوهشهای قبلی آثار فعالیت بدنی و ورزش منظم را در افزایش حساسیت انسولین و بهبود متابولیسم گلوکز تأیید کردهاند؛ اما آثار آن بر هپتوکاینها بهعنوان القاکنندة مقاومت به انسولین روشن نشده است؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی بر نیمرخ لیپیدی و سطح سرمی هپتوکاین- پروتئین وابسته به فیبرینوژن مشتقشده از هپاتوسیت (</strong><strong>HFREP1</strong><strong> ) در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. تعداد 34 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی (سن83/1 </strong><strong>± </strong><strong>41/52 سال و </strong><strong>BMI</strong><strong> 33/3</strong><strong>± </strong><strong>40/32 کیلوگرم/ مترمربع)، مقاومتی (سن 5/1</strong><strong>± </strong><strong>45/52 سال و </strong><strong>BMI</strong><strong> 20/1</strong><strong>± </strong><strong>20/31 کیلوگرم/ مترمربع) و کنترل (سن 13/1</strong><strong>± </strong><strong>09/53 سال و </strong><strong>BMI</strong><strong> 88/2</strong><strong> ± </strong><strong>60/32 کیلوگرم/ مترمربع) قرار گرفتند. گروههای تجربی هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی انجام دادند. در این پژوهش، متغیرهای </strong><strong>HFREP1</strong><strong>، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تریگلیسیرید، کلسترول تام، لیپوپروتئین کمچگال و لیپوپروتئین پرچگال، قبل و بعد از دورة تمرینی بهترتیب با روشهای آزمایشگاهی الایزا، </strong><strong>HPLC</strong><strong> و فتومتریک آنزیماتیک اندازهگیری شدند. پس از تعیین نرمال بودن داددها توسط آزمون شاپیرو- ویلک، از آزمون</strong><strong>آنالیز کو واریانس</strong><strong> و آزمون تعقیبی بانفرونی برای مقایسة دادههای سه گروه استفاده شد. همچنین، سطح معناداری برای تمام تحلیلهای آماری </strong><strong>P < 0.05</strong><strong> درنظر گرفته شد. تمرینات مقاومتی و هوازی، هر دو بر فاکتورهای مقاومت انسولینی و نیمرخ لیپیدی مؤثر بودند و سبب کاهش </strong><strong>HFREP1</strong><strong>، قندخون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، مقاومت انسولینی، تریگلیسیرید، کلسترول تام و لیپوپروتئین کمچگال شدند؛ درحالیکه لیپوپروتئین پرچگال افزایش یافت. همچنین، در تمام فاکتورها بهجز مقاومت انسولینی، لیپوپروتئین پرچگال و لیپوپروتئین کمچگال در گروه مقاومتی تغییرات بیشتری در مقایسه با گروه استقامتی مشاهده شد (</strong><strong>P > 0.05</strong><strong>). هر دو تمرین مقاومتی و هوازی میتوانند بر مقاومت انسولینی و نیمرخ لیپیدی مؤثر باشند؛ اما بهنظر میرسد تأثیرگذاری تمرینات مقاومتی بر هپتوکاین های موثر بر مقاومت انسولین و نیمرخ لیپیدی بیشتر است. </strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1408_f34e60ded48fadfa1dc7e73fdcc40eee.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222Effect of Aerobic Exercise on the Hematological Parameters Modification in Horses Producing Monovalent Snake Antiveninبررسی اثرهای تمرین هوازی بر تعدیل تغییرات هماتولوژیک در اسبهای تولیدکنندة پادزهر منووالان99116140910.22089/spj.2018.6248.1807FAمیتراعزیزی ماسولهدانشجوی دکتری فیریولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوبعباسزارع میرک آبادیاستاد گروه جانوران سمی، مؤسسة تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (تات)،کرجعبدالعلیبنایی فردانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب0000-0003-1749-6383نادرشاکریاستادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات تهرانJournal Article20180817Snake antivenin production is associated with several hematological changes in horses affecting their health. Exercise training, as a non-pharmacological method has an important role in maintaining and improving livestock health. This study is aimed to investigate effect of aerobic exercise on the Hematological Parameters modification in Horses Producing monovalent snake Antivenin. Ten horses of mixed-breed of 8 to 5 years old with an average weight of 300-350 kg in antivenin production cycle were randomly divided into two groups of venom (V) and venom + exercise (TV) . The training protocol included 3 sessions of aerobic training in a week with medium intensity for 22 weeks. Each training session included of aerobic training with 50-60% of maxHR,. Blood samples were collected before and after training period through external jugular vein. Repeated measure method was used to analyze the data. Results showed that red blood cells count, hemoglobin, hematocrit, platelets count, white blood cells count, lymphocytes, and eosinophil decreased while MCH, MCHC, MCV, monocyte, and neutrophils increased significantly within both groups. However, these changes were not significant between the two groups (p≥0.05). Overall, the results of this study indicated that hematological changes in horses seem to be related to the venom and this intensity does not have a significant effect on hematological parameters modification in venom + exercise.<strong>در فرایند تولید پادزهر، تغییرات هماتولوژیک در اسبها مشاهده میشود که بر سلامت آنها تأثیرگذار است. بهکارگیری فعالیتهای ورزشی بهعنوان روش غیردارویی میتواند در حفظ و ارتقای سلامت دام نقش مهمی ایفا کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرهای تمرین هوازی بر تعدیل تغییرات هماتولوژیک در اسبهای تولیدکنندة پادزهر منووالان</strong><strong>بود. بدینمنظور، 10 رأس اسب نژاد مخلوط بالغ پنج تا هشت ساله با میانگین وزنی 350-300 کیلوگرم، در چرخة تولید پادزهر بهصورت تصادفی به دو گروه زهر (</strong><strong>V</strong><strong>) و گروه زهر + تمرین (</strong><strong>TV</strong><strong>) تقسیم شدند. گروه آزمایشی برنامة تمرینات هوازی را بهمدت 22 هفته، سه جلسه در هفته و حداکثر زمان 30 دقیقه با شدت 50-60 درصد ماکزیمم ضربان قلب انجام دادند. از آزمودنیهای هر دو گروه در دو نوبت قبل از شروع و پایان پروتکل، ازطریق سیاهرگ وداج برای ارزیابی فاکتورهای هماتولوژیک، خونگیری انجام شد. نتایج</strong><strong>نشان</strong><strong>داد که تعداد</strong><strong>گلبولهای</strong><strong>قرمز،</strong><strong>هموگلوبین،</strong><strong>هماتوکریت، تعداد پلاکتها و تعداد گلبولهای سفید، لنفوسیت و ائوزینوفیلها، در هر دو گروه نسبت به سطوح پایه کاهش داشتند؛ اما تعداد مونوسیتها، نوتروفیلها، </strong><strong>MCH</strong><strong> و </strong><strong>MCV MCHC</strong><strong> در هر دو گروه افزایش یافتند؛</strong><strong>اگرچه مقایسة نتایج بین دو گروه زهر و گروه زهر+ تمرین، در هیچیک از فاکتورهای مذکور معنادار نبود (</strong><strong>P ≥ 0.05</strong><strong>). درمجموع، نتایج</strong><strong>این</strong><strong>بررسی</strong><strong>نشان</strong><strong>داد که بیشترین تغییرات هماتولوژیک تحتتأثیر عامل زهر قرار میگیرد و این شدت از تمرینات تأثیر معناداری در تعدیل تغییرات هماتولوژیک گروه </strong><strong>TV</strong><strong> ندارد. </strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1409_fd39c5adca2a30fc8574ec18754019f9.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Relationship between Body Mass Index and Satisfaction of Body Shape among Athlete and Non-Athlete Female Studentsرابطة شاخص تودة بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانشآموز ورزشکار و غیرورزشکار شهر رشت117132136710.22089/spj.2018.1367FAپرستوحاج قربانیکارشناسیارشد فیزیولوژی ورزشی، مدرس مدعو دانشگاه شهرکردفرهادرحمانی نیااستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه گیلانحمیدمحبیاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه گیلانJournal Article20121119Nowadays one of the most serious problems among people in the society especially teenagers is to maintain body shape. If people feel badly to their body dimensions, dissatisfaction of body shape will be seen. BMI is one of the most appropriate healthy standards to determine the body mass that is not identical with people’s image of body shape. The purpose of this study was to compare the relationship between BMI and satisfaction of body image among athlete and non-athlete female students. The study was conducted on 185 athletes and 901 non-athletes 15-17 years old. The Average weight in athlete 57.32± 9.03 kg and non-athletes 57.41 ± 9.37 kg and the average BMI was 21.62 ± 3.32 and 21.8 ± 3.68 kg/m<sup>2</sup> respectively. In order to collect the data in consent form, demographic questionnaire, sport activities questionnaire and photographic figure rating scale were used. Based on results, there was a meaningful difference among athletes and non-athletes in dissatisfaction of body shape that non-athletes with 0.033 significance level had more dissatisfaction of their body shape. Moreover, the correlation between dissatisfaction of body shape and social pressure to change body weight was 0.487 in non-athletes and 0/395 in athletes. This research showed that non-athletes are at the risk of dissatisfaction of body shape than athletes. Besides, the factors that cause this dissatisfaction were different in athletes and non-athletes.امروزه، یکی از مشکلات جدی در اقشار مختلف جامعه بهویژه در گروه سنی نوجوان، فرهنگ حفظ ترکیب و فرم بدن است. اگر واکنش فرد نسبت به ابعاد بدنش همراه با رضایتمندی نباشد، نارضایتی از شکل بدن ایجاد میشود. شاخص تودة بدنی یکی از مناسبترین معیارهای سلامتی است که برای تعیین وضعیت تودة بدنی بهکار میرود که بهنظر میرسد با تصور شخص از ترکیب بدنی همسو نیست. هدف این مطالعه، بررسی رابطة شاخص تودة بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانشآموز ورزشکار و غیرورزشکار بود. آزمودنیها 185 نفر ورزشکار و 901 نفر غیرورزشکار 17-15 سال بودند. میانگین وزن بهترتیب در گروه ورزشکار 03/9 ± 32/57 و غیرورزشکار 37/9 ± 41/57 کیلوگرم و متوسط شاخص تودة بدنی بهترتیب 32/3 ± 62/21 و 68/3 ± 8/21 کیلوگرم بر مترمربع بود. برای جمعآوری اطلاعات از فرم رضایتنامه، پرسشنامة اطلاعات جمعیتشناسی، سابقة ورزشی و مقیاس تصویری شکل بدن استفاده شد. نتایج نشان داد که در میزان نارضایتی از شکل بدن اختلاف معناداری دربین ورزشکاران و غیرورزشکاران وجود داشت که در سطح معناداری ۰۳۳/۰، غیرورزشکاران بهطور قابلملاحظهای از بدنهای خود ناراضیتر بودند. همچنین، همبستگی بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در گروه غیرورزشکار برابر با ۴۸۷/۰ و بین ورزشکاران برابر با ۳۹۵/۰ بود. این پژوهش نشان میدهد که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران درمعرض خطر نارضایتی از شکل بدن هستند و عوامل مؤثر در بروز این نارضایتی در افراد ورزشکار و غیرورزشکار متفاوت است.https://spj.ssrc.ac.ir/article_1367_194ef9b7c3d9a04a3ab78f262e89c4dd.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effect of Rapid Weight Loss on the Levels of Wrestler’s Brain Neurometabolites Using the Proton Magnetic Resonance Spectroscopyتأثیر کاهش وزن سریع بر سطوح نورومتابولیتهای مغز کشتیگیران با استفاده از روش پروتون اسپکتروسکوپی رزونانس مغناطیسی133148153210.22089/spj.2019.6919.1855FAمحسنتاریدکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانضیاءفلاح محمدیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانJournal Article20190107The purpose of this study was to investigate the effect of rapid weight loss on the levels of N-acetyl aspartate and myo-inozitol of the wrestlers using the proton magnetic resonance spectroscopy method. For this purpose, 21 wrestlers were selected. Of these, 11 wrestlers (21.28 ± 2.14 years old, 72.47 ± 4.38 kg, BMI = 23.66 ± 1.34 kg / m<sup>2</sup>, VO2max = 55.81±2.22 ml / kg / min) according to the criteria for entering the research as an experimental group and 10 subjects (age = 22.27 ± 2.55 years, weight = 69.02 ± 4.30kg, BMI=22. 67±.73 kg / m2, VO2max = 55.50 ± 1.90 ml / kg / min) were also selected as control group. After assessing the body composition and aerobic fitness levels, brain metabolites (MI / Cr, NAA / Cr) were evaluated by HMRS method in both experimental and control groups. Rapid weight loss in the experimental group for 3 days and with the use of extreme food restriction and acute dehydration methods was carried out. The results showed that the mean change in NAA / Cr levels in the experimental group compared to control in the post test had a non-significant reduction (P = 0.146). Mean changes in MI / Cr levels showed a significant increase in the experimental group compared to the control group in posttest (P = 0.001). The results of the study showed that rapid weight loss in wrestlers could disrupt the levels of metabolites associated with brain function, which in part could be indicative of reduced nerve and mitochondrial function and disorder of osmolality and neuronal volume.<strong>هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر کاهش وزن سریع بر سطوح ان- استیل اسپارتات و میواینوزیتول مغز کشتیگیران با استفاده از روش پروتون اسپکتروسکوپی رزونانس مغناطیسی (</strong><strong>HMRS</strong><strong>) بود</strong><strong>.</strong><strong> بدینمنظور، 21 نفر از کشتیگیران انتخاب شدند. از این تعداد، 11 نفر (سن = 14/2 </strong><strong>±</strong><strong> 80/21 سال، وزن = 38/4 </strong><strong>±</strong><strong> 47/72 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی = 34/1 </strong><strong>±</strong><strong> 66/23 کیلوگرم بر مترمربع، توان هوازی = 22/2 </strong><strong>±</strong><strong> 81/55 میلیلیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) طبق معیارهای ورود به پژوهش بهعنوان گروه تجربی</strong><strong>و 10 نفر (سن = 05/2 </strong><strong>±</strong><strong> 27/22 سال، وزن = 30/4 </strong><strong>±</strong><strong> 02/69 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی = 73/0 </strong><strong>±</strong><strong> 67/22 کیلوگرم بر مترمربع، توان هوازی = 90/1 </strong><strong>±</strong><strong> 50/55 میلیلیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) نیز بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. بعد از ارزیابی شاخصهای</strong><strong>ترکیب</strong><strong>بدنی</strong><strong>و سطح آمادگی هوازی، متابولیتهای مغزی شامل ان- استیل اسپارتات و میواینوزیتول (</strong><strong>MI/Cr</strong><strong>،</strong><strong>NAA/Cr</strong><strong>) با روش </strong><strong>HMRS</strong><strong> بررسی شدند. دورة کاهش وزن سریع در گروه تجربی، بهمدت سه روز و با استفاده از روشهای محدودیت شدید غذایی و آبزدایی حاد انجام گرفت. نتایج نشان داد که در مقایسة بینگروهی، میانگین تغییرات سطوح </strong><strong>NAA/Cr</strong><strong> در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در پسآزمون کاهش غیرمعناداری داشت (</strong><strong>P = 0.146</strong><strong>)؛ درحالیکه میانگین تغییرات سطوح </strong><strong>MI/Cr</strong><strong> افزایش معناداری را در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در پسآزمون نسبت به پیشآزمون نشان داد (</strong><strong>P = 0.001</strong><strong>). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کاهش وزن سریع در کشتیگیران میتواند موجب اختلال در سطوح متابولیتهای مرتبط با سلامت عملکرد مغزی شود که میتواند در بخشی بیانگر کاهش عملکرد نورونی و میتوکندریایی و اختلال در اسمولالیته و حجم سلولهای عصبی باشد.</strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1532_5f0e681f0f404cb214892c3167d56589.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effect of High-Intensity circuit Training on Serum Preptin Levels and Insulin Resistance in Overweight Sedentary Womenتأثیر تمرینهای دایرهای با شدت بالا بر سطوح سرمی پرپتین و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال دارای اضافهوزن149162152910.22089/spj.2019.6823.1852FAپروانهنظرعلیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهرانروح انگیزانصاری قدیمکارشناسیارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهرانهیوارحمانیمحقق فرادکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران0000-0002-0202-7384Journal Article20181216The purpose of this study was to investigate the effect of six weeks of high-intensity circuit training on serum Preptin levels and insulin resistance in overweight sedentary women. Twenty overweight students (age: 22.5 ± 3.6 yrs., weight: 74.1 ± 5.6 kg, BMI: 27.4 ± 0.9 kg/m<sup>2</sup>) randomly divided into two groups: control (N = 9) and high-intensity circuit training (N = 11). Training group performed 6 weeks (3 sessions. Week-1) of circuit training (6 stations, 2 set) while the control group continued their usual daily activities. Blood samples collected before and after the research period and using ELISA and Enzymatic colorimetric methods analyzed for determined factors. ANOVA with Repeated measures used as a statistical test at P < 0.05. In comparison to the control group, there was a significant decrease in serum Preptin (P = 0.049) and insulin (P = 0.008) in the training group. The reduction in fasting glucose (P = 0.54) and insulin resistance (P = 0.15) were not significant. Also, there was a significant relation between Preptin and insulin resistance changes (r = 0.48, P < 0.04). Based on these results six weeks of high-intensity circuit training is an effective factor over circulating levels of Preptin in overweight sedentary women. Given the relationship between Preptin and insulin resistance in this study, evaluating the circulating levels of this peptide is important in insulin resistance process.<strong>هدف این پژوهش، بررسی تأثیر شش هفته تمرین دایرهای با شدت بالا بر سطوح سرمی پرپتین و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافهوزن بود. تعداد 20 دانشجوی دارای اضافهوزن (سن: 6/3 </strong><strong>±</strong><strong> 5/22 سال، وزن: 6/5 </strong><strong>±</strong><strong> 1/74 کیلوگرم، شاخص تودة بدن: 9/0 </strong><strong>±</strong><strong> 4/27 کیلوگرم بر مترمربع) بهصورت تصادفی به دو گروه کنترل (نُه نفر) و تمرین دایرهای با شدت بالا (11 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین بهمدت شش هفته تمرینهای دایرهای با شدت بالا را بهصورت دایرهای در شش ایستگاه انجام دادند؛ ولی گروه کنترل به زندگی روزمرة خود ادامه دادند. قبل و بعد از دوره، دو نمونة خونی در حالت استراحت گرفته شد و برای اندازهگیری متغیرهای </strong><strong>موردنظر با استفاده از روشهای الایزا و رنگسنجی آنزیمی استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه</strong><strong></strong><strong>های تکراری در سطح</strong><strong> P ≤ 0.05 </strong><strong> برای تحلیل آماری استفاده شد. کاهش پرپتین (</strong><strong>0.049</strong><strong> = </strong><strong>P</strong><strong>) و انسولین (</strong><strong>0.008</strong><strong> = </strong><strong>P</strong><strong>) در گروه تمرین نسبت به کنترل، معنادار بود؛ درحالیکه کاهش گلوکز ناشتا (</strong><strong>0.54</strong><strong> =</strong><strong>P </strong><strong>) و مقاومت به انسولین (</strong><strong>0.15</strong><strong> = </strong><strong>P</strong><strong>) معنادار نبود. همچنین، ارتباط معناداری بین تغییرات پرپتین و مقاومت به انسولین مشاهده شد</strong><strong>P < 0.04) </strong><strong>،</strong><strong>r</strong><strong> =</strong><strong> 0.48 </strong><strong>)؛ برایناساس، شش</strong><strong> هفته تمرین دایرهای با شدت بالا بر مقادیر سرمی پرپتین زنان دارای اضافهوزن مؤثر است. با توجه به وجود ارتباط بین پرپتین و مقاومت به انسولین، احتمالاً بررسی پرپتین در فرایند مقاومت به انسولین دارای اهمیت است. </strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1529_9db6bebdf6f2ab619e70fbe4fa4aad9a.pdfپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X104020181222The Effects of Vitamin D and Continuous Training on Apoptosis Markers in Aorta Tissue of Rats Exposed to Hydrogen Peroxide (H2O2)اثر ویتامین D و تمرین تداومی بر نشانگرهای آپوپتوز بافت آئورت در رتهای مسمومشده با آب اکسیژنه163178154610.22089/spj.2019.7061.1877FAجاویدمهتابی علمداریدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران0000-0002-0955-5550حسنمتین هماییدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران0000-0001-9340-1759پروینفرزانگیدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، مازندران0000-0003-2128-3068Journal Article20190215The purpose of this study was to investigate the effect of vitamin D and continuous training on apoptotic markers of aorta tissue in poisoned water with oxygen. Thirty-six mature male Wistar rats (weighed on 220 ± 20gr, aged 8-10 weeks) were randomly assigned into 6 groups (n = 6) as follows; group 1; control group, group 2; received DMSO (Sham), group 3; Hydrogen peroxide, group 4; intraperitoneal injection of H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + vitamin D, group 5; intraperitoneal injection of H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + exercise, group 6; H<sub>2</sub>O<sub>2</sub> + vitamin D + exercise. The animals were knocked out and the aortic tissue was isolated and the amounts of Caspase 3, Bax and Bcl2 proteins were measured by ELISA method. The data were analyzed by One-way ANOVA and P < 0.05 was considered as significant. Our results showed that the group which received only H2O2T significantly increased Bax, Caspase 3, and Bax/Bcl2 ratio compared to other groups (P < 0.05). also, we found that Vitamin D supplements, continuous training and combination of both reduced Bax, Caspase 3, and Bax/Bcl2 ratio, and increased Bcl2 levels compared to group which received only H2O2 (P < 0.05). According to the results, continue exercise with vitamin D supplementation decreased aorta by reducing Bax/Bcl2 ration and probably protects aorta tissue from damaging.<strong>هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر ویتامین</strong> D <strong>و تمرین تداومی بر آپوپتوز در بافت آئورت در رتهای مسمومشده با آب اکسیژنه بود</strong>.<strong> تعداد 36</strong> <strong>رت نر بالغ در شش گروه بهصورت زیر تقسیم شدند: گروه اول: کنترل؛ گروه دوم: دی متیل سولفوکساید </strong>(DMSO)<strong>؛ گروه سوم: آب اکسیژنه؛ گروه چهارم: دریافت داخل صفاقی آب اکسیژنه و ویتامین </strong>D<strong>؛ گروه پنجم: آب اکسیژنه + فعالیت تمرینی منظم؛ گروه ششم: آب اکسیژنه +</strong> <strong>ویتامین</strong> D <strong>+ فعالیت تمرینی منظم. سپس، رتها قربانی شدند و از بافت آئورت جدا شدند و مقدار پروتئینهای کاسپاز سه،</strong> Bax <strong>و</strong> Bcl2 <strong>با روش الایزا اندازهگیری شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه برای آنالیز دادهها استفاده شد و معناداری بهصـورت </strong>0.05 <strong> </strong>P <<strong> درنظر گرفته شد.</strong> <strong>نتایج نشان داد گروهی که فقط آب اکسیژنه دریافت کردند، نسبت به سایر گروهها سبب افزایش </strong>Bax<strong>، کاسپاز سه و نسبت </strong>Bax/Bcl2<strong> شدند و نیز میزان </strong>Bcl2<strong> را کاهش داده بودند (</strong>P < 0.05<strong>). همچنین، مشخص شد که ویتامین </strong>D<strong>، انجام تمرین تداومی و ترکیب این دو نیز سبب کاهش </strong>Bax<strong>، کاسپاز سه و نسبت </strong>Bax/Bcl2<strong> و افزایش میزان پروتئین </strong>Bcl2<strong> نسبت به گروهی که فقط آب اکسیژنه دریافت کردند، شدند (</strong>P < 0.05<strong>). تمرینهای تداومی همراه با مکمل ویتامین</strong>D <strong> باعث کاهش آپوپتوز ازطریق کاهش نسبت </strong>Bax/Bcl2<strong> میشوند که احتمالاً این امر از آسیبهای واردشده به بافت آئورت جلوگیری میکند.</strong>https://spj.ssrc.ac.ir/article_1546_bac098e542f27a412b4626d4249e0fe2.pdf