پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Interaction effects of endurance training and Ramadan fasting on plasma levels of fibrinolytic factors in menتاثیر تعاملی تمرین استقامتی و روزه داری بر غلظت پلاسمایی فاکتورهای فیبرینولیتیک در مردان1530198FAاحسانخدمتگزارکارشناس ارشد دانشگاه شهید بهشتیسجاداحمدی زاددانشیار دانشگاه شهید بهشتی0000-0001-5859-3556علیرضاسلیمی آوانسراستادیار دانشگاه شهید بهشتیJournal Article20130311The aim of this study was to determine the effect of endurance training accompanied by fasting on fibrinolytic parameters in sedentary males. Twenty-four healthy male subjects voluntarily participated in the study and were randomly divided into fasting (F) and endurance training+fasting (F+ET) groups, though, because of the subjects’s withdrawal, the research was carried out by using 20 subjects (10 per group). Subjects in F group (weight, 77.4±16.2 kg and BMI 25.7±4.5) had only fasting during Ramadan, whereas, subjects in F+ET group (weight, 79.3±9.3 kg and BMI 26.3±2.9) in addition to fasting, performed an endurance training protocol for 4 weeks, 3 times/week. Two blood samples (6 ml) were taken before and after Ramadan for measuring tissue plasminogen activator (t-PA) and plasminogen activator inhibitor (PAI-1) antigens and D-Dimer. Dietary intake was recorded before and at the second week of Ramadan. Weight, BMI and body fat percent decreased significantly (P<0.05) after Ramadan in two groups. However, weight and BMI reductions were more pronounced in F+ET than F group (P<0.05). Fat intake was increased significantly (P<0.05) during Ramadan in both groups. t-PA antigen reduced significantly (P<0.05) in F+ET group, though the reduction in F group was not significant (P=0.06). However, between-group comparisons for t-PA antigen, PAI-1 antigen and D-Dimer did not show a significant difference (P>0.05). Based on the findings of the present study, it could be concluded that probably endurance training accompanied by Islamic fasting lead to optimal changes in fibrinolytic system through reductions in body weight, BMI and t-PA antigen.هدف از مطالعه ی حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی همراه با روزه داری بر فاکتورهای فیبرینولیتیک است. تعداد 24 مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند و به طور تصادفی در دو گروه روزه داری (F) و تمرین استقامتی+روزه داری (ET+F) قرار داده شدند؛ اما در نهایت به خاطر افت آزمودنی در دو گروه تحقیق با 20 آزمودنی (10 نفر در هر گروه) خاتمه یافت. آزمودنی های گروه F (وزن، 2/16±4/77 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 5/4±7/25) طی ماه رمضان فقط روزه داری داشتند، در حالی که گروه ET+F (وزن، 3/9±3/79 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 9/2±3/26) علاوه بر روزه داری، به مدت چهار هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین استقامتی داشتند. دو نمونه خونی (6 میلی لیتر) برای اندازه گیری آنتی ژن فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA)، بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1) و D-Dimer در قبل و بعد از ماه رمضان گرفته شد. رژیم غذایی نیز قبل و در هفته دوم ماه رمضان اندازه گیری و ثبت شد. میزان وزن، BMI و درصد چربی آزمودنی ها پس از ماه رمضان در هر دو گروه به طور معناداری کاهش یافت (05/0>P). با این حال کاهش وزن و BMI برای گروه ET+F بیشتر از گروه F بود (05/0>P). همچنین درصد چربی مصرفی رژیم غذایی هر دو گروه در ماه رمضان افزایش معناداری یافت.آنتی ژن t-PA در گروه ET+F به طور معناداری کاهش و در گروه F نیز تا مرز معناداری کاهش یافت (06/0=P) اما مقایسه بین گروهی آنتی ژن t-PA، آنتی ژن PAI-1 و D-Dimer تفاوت معناداری را نشان نداد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که احتمالاً تمرین استقامتی همراه با روزه داری اسلامی از طریق کاهش وزن، BMI و آنتی ژن t-PA اثرات مطلوبی را بر سیستم فیبرینولیتیک ایجاد می نماید.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effects of resistance and balance training on muscle strength of male patients with Parkinson'sتاثیر تمرینات مقاومتی و تعادلی بر قدرت عضلانی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون3142200FAعفتبمبئی چیدانشیار دانشگاه اصفهان0000-0002-9238-2522نادررهنمادانشیار دانشگاه اصفهانفوادمحمودیدانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهانJournal Article20131007Parkinson’s disease (PD) is a progressive neurologic disorder in older age groups, which affects the central nervous system. The disease creates disruption in the basal ganglia of the brain; therefore the patient makes a lot of movement. The purpose of this study was to investigate the effect of resistance and balance training on muscle strength of PD patients. Twenty-two subjects with PD selected and randomly assigned into two group of 11; an experimental (mean±SD, age59.1 ± 4.1 year, height 175.2 ± 6.9 cm, weight 80.2±7.1 kg) and control groups (mean±SD, age58.5 ± 5.2 year, height 178.7 ± 8.3 cm, weight 79.6±6 kg). Patients in experimental group participated in a training program for 10 weeks, but control group did not participate in any program. Before and after this period muscle strength of quadriceps, hamstrings and gastrocnemius were measured using a dynamometer. The results were analyzed using independent and dependent t-test. Significant increase in both right and left quadriceps strength (P< 0.05) and right hamstring (P< 0.05) were observed. Strength of left hamstring was significantly (P< 0.05) decreased. There were no significant changes in right and left gastrocnemius strength (P> 0.05). It can be concluded that strength and balance exercise program improves muscle strength in PD; therefore it should be included in these patient treatment program.هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات مقاوتی و تعادلی بر عملکرد عضلانی-اسکلتی، بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 22 نفر از بیماران مبتلا به پارکینسون به صورت در دسترس انتخاب و به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 11 نفره تجربی (میانگین و انحراف معیار، سن 4.1±59.1 سال، قد 6.9±175.2 سانتی متر، وزن 7.1 ± 80.2 کیلوگرم) و کنترل (میانگین و انحراف معیار، سن 5.2±58.5 سال، قد 8.3±178.7 سانتی متر، وزن 6 ± 79.6 کیلوگرم) تقسیم شدند. بیماران گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام برنامه تمرینی منتخب پرداختند. قبل و بعد از دوره تمرینی قدرت عضلات چهارسر رانی، همسترینگ و دوقلو تمامی بیماران با استفاده از دینامومتر اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افزایش معناداری در قدرت عضله چهار سر هر دو پای راست و چپ (P< 0.05) و قدرت عضله همسترینگ پای راست (P< 0.05) مشاهده شد در حالی که قدرت عضله همسترینگ پای چپ به طور معناداری کاهش (P< 0.05) و تغییر معناداری در قدرت عضله دوقلوی پای راست و چپ مشاهده نشد(P>0.05) . در بیماران گروه کنترل هیچ گونه تغییرات معناداری مشاهده نشد (P>0.05). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که ده هفته تمرینات مقاومتی و تعادلی موجب بهبودی قابل ملاحظه ای در قدرت عضلانی بیماران پارکینسون می شود، بنابراین تمرینات قدرتی و تعادلی می تواند در برنامه درمانی این دسته از بیماران گنجانده شود.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421The amount, kind and causes of dietary supplements consumption in Iranian athletes participating in the London 2012 Olympic Games based on a theory of planned behaviorمیزان، نوع و علل مصرف مکملهای غذایی در ورزشکاران ایرانی شرکت کننده در بازیهای المپیک 2012 لندن بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده4360201FAرامینامیر ساساندانشیار دانشگاه تبریزJournal Article20130924The aim of present research was to study the amount and kind of dietary supplements consumption in Iranian athletes participating in the London 2012 Olympic Games based on a theory of planned behavior. Iranian athletes (n=42) participating in the 2012 London Olympic game were included in the study. To data collection, two questionnaires (one sports supplements questionnaire with 4 scales and researcher made theory of planned behavior questionnaire) were used. All analyzes were performed by the SPSS16 and AMOS soft wares. To determine the components of the Normal fit index, the chi-square, NFI and RMSEA were used. Main source of supplemental bidder among Iran's Olympic athletes was nutritionist (43%). for main reasons of athletes for supplement consumption, increased speed and agility (48%) and increased strength and power (47%) were reported. The greatest consumed supplement in athletes was order B-complex (92%). However, unlike previous studies, the mental norms was the most strong predictive index (β = 0/91) while the attitudes (β = 0/23) was the second predictive indicator and perceived behavioral control (β = 0/13) was the weakest predictive index. Lack of meaningfulness in perceived behavioral control is consistent with previous studies but this influence in attitudes is ambiguous. Because it is believed that behavioral intentions strongly is controlled by accepting the norm no with attitudes toward supplements. These findings indicate that in Iran Olympic athletes, the mental norms are probably more important in formation of behavioral intentions for dietary supplements consumption.هدف این پژوهش بررسی میزان، نوع، علل و انگیزههای مصرف مکملهای غذایی در ورزشکاران ایرانی شرکت کننده در بازیهای المپیک 2012 لندن بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود. ورزشکاران ایرانی (تعداد= 42) شرکت کننده دربازیهای المپیک 2012 لندن در تحقیق حاضر شرکت کردند. جهت گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه (پرسشنامه استاندارد زمینهیابی مکملهای ورزشی دارای 4 مقیاس و پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. تمامی تحلیلها توسط نرم افزارهای SPSS نسخه 16 و AMOS انجام گرفت. جهت تعیین شاخصهای نکویی برازش، از خی دو، NFI و RMSEA استفاده شد.اصلیترین منبع پیشنهاد دهنده در بین ورزشکاران المپیکی ایران برای مصرف مکمل، متخصص تغذیه (43%) بود. مهمترین دلایل مصرف مکمل از دیدگاه ورزشکاران افزایش سرعت و چابکی (48%) و افزایش قدرت و توان (47%) گزارش شد. بیشترین مکملهای مصرفی در ورزشکاران ب کمپلکس (92%) بود.برخلاف مطالعات قبلی، هنجارهای ذهنی قوی ترین شاخص پیشبین بود (β= 0/91) در حالی که نگرشها با (β= 0/23) دومین شاخص پیشبین و کنترل رفتاری ادراک شده با (β= 0/13) ضعیفترین شاخص پیشبین بودند.عدم تاثیر گذاری در کنترل رفتاری ادراک شده با مطالعات قبلی همخوانی دارد اما این تاثیر گذاری در نگرشها مبهم است، زیرا اعتقاد بر این است که نیت رفتاری قویاً از طریق پذیرش هنجار (نه نگرشها به سمت مکمل) کنترل میشود. این یافتهها نشان میدهند در بین ورزشکاران المپیکیایران، هنجارهای ذهنی هنگام شکل گیری نیت رفتاری برای مصرف مکملهای غذایی احتمالاً اهمیت بیشتری دارد.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effect of resistance exhaustive training and acute different doses of caffeine ingestion on C-reactive protein and Leukocytosis response in male volleyball playersتأثیر تمرین مقاومتی واماندهساز و مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین واکنشگر-C و لکوسیتوز مردان والیبالیست6178202FAعلیضرغامی خامنهکارشناس ارشد دانشگاه تبریزافشارجعفریدانشیار دانشگاه تبریز0000-0003-1186-4923ابراهیماختری شجاعیدکترای دانشگاه علوم پزشکی تبریزJournal Article20130421In accordance with the limited and conflicting results about the effects dietary supplements on exercise-induced inflammatory responses, the present study was conducted to identify the effect of acute different doses caffeine intake on the response of C-reactive protein (CRP) and peripheral blood leucocytes by following singleexhaustive resistance training in male volleyball players. Thirty male volleyball players (aged 21.47±1.45 years, fat 10.47±3.11%, and BMI 23.15±1.26 kg.m<sup>2</sup>) in a semi-experimental, randomized and double-blind design were allocated equally into three randomized homogeneous groups: two supplement groups (with Caffeine intake: 6 or 9 mg.kg<sup>-1</sup>) and placebo group (Dextrose intake: 6 mg.kg<sup>-1</sup>). After the acute supplementation, subjects were participated in a single-session resistance weight-training (with 80% of one repetition maximum until exhaustive). Changes in serum CRP and peripheral blood leukocytes counts were determined in three phases (Baseline, 45 min after the supplementation and 24 hours after the training protocol).The normal data were analyzed by repeated measure ANOVA and Bonferroni at α≤0.05. The results show that the acute different doses of caffeine ingestion has significantly increase (P<0.05) on the basal inflammatory indices. Moreover, the 24-hour response of serum CRP and peripheral blood leukocytes counts following the resistance training in caffeine groups were significantly less than placebo group (P<0.05). Based on the present findings can be concluded that acute different doses of caffeine intake can probably to reduce exercise-induced inflammatory response (CRP elevation and Leukocytosis) following a single-session resistance training in male volleyball players.با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات مکملهای خوراکی بر پاسخهای التهابی ناشی از ورزش، مطالعهی حاضر بهمنظور تعیین تأثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین واکنشگر-C (CRP) و لکوسیتهای خون محیطی مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی واماندهساز انجام شد. 30 مرد والیبالیست (با میانگین سنی 45/1±47/21 سال، درصد چربی 11/3±47/10 درصد و شاخص تودهی بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمهتجربی و دوسویه کور بهطور تصادفی در دو گروه همگن مکمل (با 6 و 9 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و یک گروه شبهدارو (6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. آزمودنیها پس از مکملدهی حاد در یک قرارداد تمرین مقاومتی با وزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات CRP سرمی و تعداد لکوسیتهای خون محیطی طی سه مرحله (حالت پایه، 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازهگیری شد. دادههای نرمال با آزمونهای تحلیل واریانس مکرر و پس تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. نتایج حاکی است که مصرف حاد مقادیر متفاوت کافئین در حالت پایه منجر به افزایش معناداری شاخصهای التهابی میگردد (05/0P<). بهعلاوه، پاسخ افزایشی 24 ساعتهی CRP سرمی و تعداد لکوسیتهای خون محیطی گروههای کافئین متعاقب یک جلسه تمرین مقاومتی بهطور معنادار کمتر از گروه شبهدارو بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف مکمل کافئین احتمالاً میتواند از پاسخ التهابی (افزایش CRP و لکوسیتهای خون محیطی) مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی بکاهد. <br /> <br /> <br /> <br /><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات مکملهای خوراکی بر پاسخهای التهابی ناشی از ورزش، مطالعهی حاضر بهمنظور تعیین تأثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین واکنشگر-</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" dir="LTR">C</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA"> (</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">CRP</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">) و لکوسیتهای خون محیطی مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی واماندهساز انجام شد. </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">30 مرد والیبالیست (با میانگین سنی 45/1</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; mso-bidi-font-family: Cambria; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">±</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">47/21 سال، درصد چربی 11/3</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt; mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Symbol;" dir="LTR"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Symbol;">±</span></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">47/10 درصد و شاخص تودهی بدنی 26/1</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; mso-bidi-font-family: Cambria; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">±</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">در قالب یک طرح نیمهتجربی و دوسویه کور</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA"> بهطور تصادفی در دو گروه همگن مکمل (با 6 و 9 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و یک گروه شبه</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Arial','sans-serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR"></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">دارو (6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-hansi-font-family: Tahoma;" lang="FA">آزمودنیها پس از مکملدهی حاد در یک قرارداد تمرین مقاومتی با وزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">تغییرات </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">CRP</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: Arial; mso-hansi-font-family: Arial; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA"> سرمی و تعداد لکوسیتهای خون محیطی طی سه مرحله (حالت پایه، 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازهگیری شد</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.5pt;" lang="FA">. </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">دادههای نرمال با آزمونهای تحلیل واریانس مکرر و پس تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 بررسی شد. <span style="letter-spacing: -.3pt;">نتایج حاکی است که مصرف حاد مقادیر متفاوت </span>کافئین<span style="letter-spacing: -.3pt;"> در حالت پایه منجر به افزایش </span>معناداری<span style="letter-spacing: -.3pt;"> شاخصهای التهابی میگردد (05/0</span></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">P<</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">). </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">بهعلاوه، پاسخ افزایشی 24 ساعتهی </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">CRP</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';"> <span lang="FA">سرمی و تعداد لکوسیتهای خون محیطی گروههای کافئین متعاقب یک جلسه تمرین مقاومتی بهطور معنادار کمتر از گروه شبهدارو بود <span style="letter-spacing: -.3pt;">(05/</span></span></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; mso-ascii-font-family: 'Times New Roman'; mso-hansi-font-family: 'Times New Roman'; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">0</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">P<</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" lang="FA">). با توجه به نتایج تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف مکمل کافئین احتمالاً میتواند از پاسخ التهابی (افزایش </span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'Times New Roman','serif'; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin'; letter-spacing: -.3pt;" dir="LTR">CRP</span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';"> <span lang="FA">و لکوسیت</span></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; mso-bidi-font-family: 'B Nazanin';" dir="LTR"></span><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 90%; font-family: 'B Nazanin';" lang="FA">های خون محیطی<span style="letter-spacing: -.3pt;">) مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی بکاهد. </span></span>پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effect of omega-3 consumption and participate in aerobic exercise on sICAM-1 and pro-inflammatory cytokines in obese elderly womenتأثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیتهای هوازی بر sICAM-1 و سایتوکاینهای پیش التهابی در زنان سالمند چاق7994204FAلطفعلیبلبلیاستادیار دانشگاه محقق اردبیلیغفورغفاریکارشناس ارشد دانشگاه ارومیهعلیرجبیدانشجوی دکتری دانشگاه محقق اردبیلیJournal Article20130429Obesity is considered a growing cause of cardiovascular diseases. Intercellular adhesion molecules and cytokines associated with inflammation are new prognostic and diagnostic factors for cardiovascular disease. Accordingly, the present study attempted to investigate the effect of omega-3 consumption and participate in aerobic activity on sICAM-1 and cytokines associated with inflammation in obese elderly women. Accordingly in a Quasi-experimental, double-blinded study 40 obese women (BMI ≥30) 55 to 65 years were randomly and easily-accessible selected, and then were randomly categorized into 4 groups of 10 individuals- exercise- placebo, exercise - supplements, supplements and placebo. Individuals in the supplements group consumed 2080 mg omega-3 supplements for 8 weeks and placebo consumption group using dextrose 2%. Exercise program included aerobic exercise 45 to 60 percent of maximum heart rate for 8 weeks, 60 minute and 3 sessions per week. After 12 h fasting in the pre-test and 48 hours after the last training session, blood sampling was obtained. Resulting data were analyzed by dependent t-tests, two-way ANOVA test and Tukey post hoc test was used at 5% alpha error level (p< 0.05). statistical test results indicated that there is a significant interactive effect between exercise and supplements in reducing serum sICAM-1 factor (Pهدف از پژوهش حاضر، تأثیر مصرف امگا-3 و شرکت در فعالیتهای هوازی بر sICAM-1 و سایتوکاینهای همراه التهاب در زنان سالمند چاق بود. بدین منظور در یک مطالعه نیمه تجربی- دوسویه کور، 40 زن چاق (30BMI≥) 55 تا 65 سال به صورت تصادفی انتخاب و در4 گروه 10 نفری ورزش هوازی- دارونما، ورزش هوازی- مکمل، مکمل و دارونما قرار گرفتند. افراددر گروهمصرفکننده مکملامگا-3 روزانه (صبح و شب) 2080 میلی گرم مکمل امگا-3 به مدت 8 هفته مصرف کردند وگروه مصرفکننده دارونما نیزاز دارونمایدکستروز 2% درصد استفاده نمودند. برنامه تمرینی شامل تمرینات هوازی با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 هفته، به صورت 3 جلسه در هفته که هر جلسه تمرین 1 ساعت بود. خون گیری پس از 12 ساعت ناشتایی در مراحل پیش آزمون و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. در راستای تجزیه و تحلیل دادهها، از تحلیل واریانس دو راهه، t همبسته و تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0>P استفاده گردید. نتایج آزمونآماری نشان داد sICAM-1 سرم نه تنها تحت تأثیر اثرات جداگانه مکمل و تمرین کاهش یافت بلکه مداخله توأمان ورزش و مکمل اثر هم افزایی بر کاهش معنادار غلظت این فاکتور التهابی در زنان سالمند چاق داشت (05/0>P ). از سوی دیگر اثر تمرین و اثر متقابل تمرین+مکمل موجب کاهش معنادار غلظت TNF-α و IL-6 گردید (05/0>P ). این در حالی بود که اثر مکمل به تنهایی نتوانست موجب کاهش معنادار این فاکتورها گردد (05/0پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effect of Two Aerobic Exercise Intensities on Lipocalin-2, Interleukin-1ß Levels, and Insulin Resistance Index in Sedentary Obese Menاثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال95108205FAجوادمهربانیاستادیار دانشگاه گیلانارسلاندمیرچیدانشیار دانشگاه گیلانفرهادرحمانینیااستاد دانشگاه گیلانJournal Article20130525The present study was investigated the effects of two aerobic exercise intensities on lipocalin-2 (Lcn2), interleukin-1 beta (IL-1β) and insulin resistance index (HOMA-IR) in 27 sedentary obese men (aged: 43.9 ± 5 yrs, BMI: 31.8±1.5; mean±SD and VO2max: 31.8±1.8) that have been selected randomly among volunteers. The participants divided into three equal groups: moderate intensity (45-55% Vo2max); high intensity (65-75% Vo2max); and untrained control group. Participants in both exercise training groups were completed a 12 weeks treadmill running (45 min/session; 3 d/week). The ANOVA test showed a significant decrease of serum Lcn2 (53.1±11.2 to 43.5±8.1 µg/L) in moderate intensity (52.2±10.3 to 47.5±8.5 µg/L) and detrained groups (54.1±9.7 to 53.2±11.9 µg/L) than baseline. This decrease was significantly different with other groups (p<0.05). Also, there was not any change in high intensity group after exercise than baseline. Indeed, a significant decrease was observed in IL-1β serum concentration in moderate intensity (1721.51±315 to 1429.85±218 pg/mL) and high intensity groups (1684.26±289 to 1344.12±302 pg/mL) after exercise training (p<0.05). This decreases in both exercise training groups were significantly different with detrained (1711.82±272 to 1701.65±254 pg/mL) (p<0.05). In HOMA-IR values, a decrease was observed in moderate (3.01±0.8 to 2.61±0.8) and high intensity groups (2.87±0.9 to 1.84±0.6) after exercise training to compare with baseline (p<0.05). This decreases in both exercise groups were significantly different with detrained (2.95±0.7 to 3.11±0.9), too (p<0.05).In conclusion, the findings suggest that for decrease of Lcn2, in comparison with IL-1β and HOMA-IR, perhaps its need to weight loss and participation in exercise training intensity with more than 45-55% VO2max.پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر دو شدت تمرین هوازی بر تغییرات لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) روی 27 مرد چاق غیرفعال (سن = 5 ± 9/43 سال، شاخص تودۀ بدن = 5/1 ± 8/31 (kg/m<sup>2</sup>) و VO<sub>2</sub>max = 8/1±8/31 ml/kg/min) انجام شد. آزمودنیها بهطور تصادفی به سه گروه مساوی شدت متوسط، شدت بالا و بیتمرین تقسیم شدند. گروههای تمرین در یک برنامۀ دویدن روی نوارگردان (12 هفته، هفتهای 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند. شدت تمرین برای گروه اول برابر با 55-45 و برای گروه دوم برابر با 75-65 درصد VO<sub>2</sub>max بود. نتایج آزمون ANOVA نشان داد 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معناداری در مقادیر لیپوکالین-2 سرُم (از 2/11±1/53 به 1/8±5/43 g/Lµ) آزمودنیهای گروه شدت بالا شده بود (05/0p<) و این کاهش، نسبت به گروههای شدت متوسط (از 3/10±2/52 به 5/8±5/47 g/Lµ) و بیتمرین (از 7/9±1/54 به 9/11±2/53 g/Lµ) معنادار بود (05/0p<). تمرین هوازی کاهش معناداری را در مقادیر اینترلوکین-1 بتا گروههای شدت بالا (از 315±51/1721 به 218±85/1429 pg/mL) و شدت متوسط (از 289±26/1684 به 302±12/1344 pg/mL) ایجاد کرده بود (05/0p<). در میزان کاهش، بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد؛ اما نسبت به گروه بیتمرین (از 254±65/1701 به 272±82/1711 pg/mL) بهطور معناداری کمتر بود (05/0p<). شاخص مقاومت به انسولین نیز در دو گروه شدت متوسط (از 8/0±01/3 به 8/0±61/2) و شدت بالا (از 9/0±87/2 به 6/0±84/1) بهطور معناداری کاهش یافته بود (05/0p<) و نسبت به گروه بیتمرین (از 7/0±95/2 به 9/0±11/3) نیز اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0p<). بهطور کلی، این یافتهها پیشنهاد میکند برای کاهش مقادیر لیپوکالین-2 نسبت به اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین، احتمالاً به تمرین با شدت بالاتری از 55-45 درصد VO<sub>2</sub>max نیاز است.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effect of progressive resistance training on serum A-FABP and Apolipoprotein A-I concentration in male ratsتاثیر تمرین مقاومتی با بار فزاینده بر غلظت سرمی A-FABP و آپولیپوپروتئین A-I موشهای صحرایی نر109122207FAعلی رضاصفرزادهاستادیار دانشگاه مازندران0000-0002-8413-3665Journal Article20130709Adipocyte fatty acid-binding protein (A-FABP), a member of FABPs family, plays an essential regulatory role in energy metabolism and inflammation, as well as apolipoprotein A-1 (apoA-I) is the major HDL-associated apolipoprotein. The purpose of this study was to investigate the effect of resistance training with progressive overload on serum A-FABP and apoA-I levels. Sixteen male Wister rats (12-14 weeks’ old) were randomly divided into control (n=8) and training (n=8) groups. The resistance training consisted of climbing (8 repetitions/day, 3 days/week, for 4 weeks) a ladder carrying a load suspended from the tail, with weights respectively equivalent to 50%, 75%, 90%, and 100% of their previous maximal carrying capacity and 30g increments for each subsequent climb. Fasting serum levels of A-FABP and apoA-I concentrations and lipid profile levels in serum and liver were measured. After four weeks resistance training serum A-FABP and apoA-I levels in training group were significantly higher than control group (respectively, P= 0.026 & P= 0.028). We did not find any significant difference in serum and liver lipid profile between groups (P > 0.05). These results indicated that resistance training with suitable intensity could be an effective strategy to increase serum A-FABP and apoA-I levels.هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با بار فزاینده بر سطوح سرمی A-FABP و apoA-I بود. 16 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار (12 تا 14 هفتهای) به طور تصادفی بهگروههای کنترل (8n=) و تمرین (8n=) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان (8 تکرار در روز، 3 روز در هفته، برای 4 هفته) با وزنههای آویزان شده به دم حیوان به ترتیب با وزنههایی معادل با 50، 75 ،90 و 100 درصد ظرفیت حمل بیشینهی جلسهی قبل و افزایش 30 گرمی در تکرارهای بعدی بود. غلظت ناشتای A-FABP و apoA-I سرم همراه با پروفایل لیپیدی سرم و کبد اندازهگیری شد. پس از 4 هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمی A-FABP و apoA-I گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنیداری بالاتر بود (به ترتیب؛ 026/0 =P و 028/0 =P). تفاوت معنیداری در پروفایل لیپیدی سرم و کبد گروهها مشاهده نشد (05/0 < P). این نتایج بیانگر آن است که تمرین مقاومتی با شدت مناسب ممکن است راهکار مداخلهای موثری برای افزایش سطوح سرمی A-FABP و apoA-I باشد.پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Comparison of combined training with and without vascular occlusion on selected physical fitness components in postmenopausal womenمقایسه تمرینات ترکیبی با و بدون انسداد عروق بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی زنان یائسه123136208FAمحبوبهعنابستانیدانشجوی کارشناس ارشد دانشگاه حکیم سبزواریسید علیرضاحسینی کاخکدانشیار دانشگاه حکیم سبزواری0000000275102445محمدرضاحامدی نیااستاد دانشگاه حکیم سبزواریJournal Article20130716The purpose of this study was the comparison of combined training with and without vascular occlusion on selected physical fitness components in postmenopausal women. 28 untrained postmenopausal female (up to 50 years) were selected and randomly divided into three groups: Control (CON, n=9), Combined training (strength-aerobic) with vascular occlusion (CTO, n=10) and Combined training (strength-aerobic) without vascular occlusion (CT, n=9). Strength part CTO and CT performed with 20-30 % of 1RM and 65-80% 1RM, respectively; and aerobic part of combined training performed with 50-70 % HRmax. Exercise training program was conducted for eight weeks, 3 sessions per week. Before and after training program muscular strength, muscular endurance and cardiorespiratory endurance were taken. For analyzing the data, multivariate way MANOVA was used in SPSS 16 (P<0.05). Significant increase in muscular strength, muscular endurance and cardiorespiratory endurance were observed in CTO and CT in comparison with CON. There were no significant difference between CTO and CT. Low intensity combined training with vascular occlusion has similar effect with high intensity traditional combined training on muscular strength, muscular endurance and cardiorespiratory endurance in post menopause women. So, low intensity combined training with vascular occlusion can be substitute with high intensity combined training in post menopause womenهدف از این مطالعه مقایسه تمرینات ترکیبی با و بدون انسداد عروق بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی زنان یائسه غیر ورزشکار بود. برای این منظور تعداد 28 زن یائسه غیر ورزشکار (سن بالاتر از 50 سال) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه کنترل (9 نفر)، تمرینات ترکیبی (قدرتی - هوازی) با انسداد عروق (10 نفر) و تمرینات ترکیبی (قدرتی - هوازی) بدون انسداد عروق (9 نفر) تقسیم شدند. بخش قدرتی تمرینات ترکیبی با انسداد عروق و تمرینات بدون انسداد به ترتیب با شدت 1RM 30-20% و 1RM 80-65% و بخش هوازی تمرینات ترکیبی با شدت 70-50% ضربان قلب بیشینه انجام شد. همچنین برنامه تمرین هشت هفته و هر هفته سه جلسه بود. قبل و بعد از تمرینات، آزمونهای قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی به عملآمد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس چندگانه (MANOVA) بر تفاضل نمرات، به وسیله نرمافزار SPSS (نسخه 16) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری P ≤0.05 در نظر گرفته شد. افزایش معنادار قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و استقامت قلبیتنفسی در دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. اما بین دو گروه تمرین تفاوت معناداری وجود نداشت. تمرینات ترکیبی با شدت پایین همراه با انسداد عروق اثری مشابه تمرینات ترکیبی سنتی با شدت بالا بر قدرت و استقامت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی زنان یائسه دارد. بنابراین تمرینات ترکیبی همراه با انسداد با شدت پایین میتواند جایگزین تمرینات ترکیبی با شدت بالا در زنان یائسه گردد. پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی(وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری)فیزیولوژی ورزشی2322-164X62120140421Effects of omega-3 fatty acid supplementation on the most sensitive of inflammatory marker the predictive of cardiovascular diseases (hs-CRP & IL-6) after aerobic exerciseاثر مکمل دهی امگا 3 بر حساس ترین شاخص های پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی (hs-CRP و IL-6) پس از تمرینات هوازی137152209FAمهدیمقرنسیدانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستانحمیدموسی زادهکارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات فارسJournal Article20130727Scientific evidence indicates the impact of aerobic exercise and omega-3 fatty acids - both –are for the improvement of the cardiovascular system. The purpose of this study was to investigate the effect of omega-3 fatty acid supplementation on the most sensitive of inflammatory marker the predictive of cardiovascular diseases (hs-CRP & IL-6) after aerobic exercise in elderly men. The statistical sample for this experimental study consisted of 36 male non-athletes in the age range of 57.37±3.37 years. They were selected and randomly divided into 4 groups: exercise with omega-3 supplements, exercise with placebo, omega-3 supplementation, and placebo intake. The 8-weeks aerobic exercise program included 3 sessions per week with pre-determined duration and intensity (55-70% HRmax). Daily dosage of omega-3 fatty acid supplementation was 2000 mg. Blood samples were taken after 14 hours of fasting before the study and 48 hours after the last training session. Data were analyzed by Kolmogrov-Smirnov, One-Way Anova, t-test at significance level of α ≤0.05. The results showed that after 8 weeks, Only in hs-CRP levels of omega-3 supplement group was associated with decreased significantly (p≤0.05). Omega 3 supplement+ aerobic exercise group, aerobic exercise+placebo group and omega-3 supplement group reduced levels of inflammatory markers, which was not statistically significant (p≥0.05). Also in final of research did not showed a significant difference between groups (p≥0.05). So, we can say that omega-3 supplementation decreased significantly the inflammatory marker hs-CRP in omega-3 supplement group. However, the interaction effect of 8 weeks of aerobic exercise and omega-3 supplementation could not create a significant decrease in hs-CRP and IL-6. It seems that significant changes in the most sensitive of inflammatory marker the predictive of cardiovascular diseases may depend on the duration and intensity of exercise and the amount of omega-3 supplementation that further studies need to demand that. هدف این پژوهش، بررسی اثر مکمل دهی امگا 3 بر حساس ترین شاخص های پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی (hs-CRP و IL-6) پس از تمرینات هوازی در مردان سالمند بود. در این مطالعه 36 مرد سالمند غیر ورزشکاردر دامنه سنی 50 تا 70 سال از بین مردان سالمند به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه 9 نفره به ترتیب، گروه اول: تمرین + مکمل امگا 3، گروه دوم: تمرین + دارونما، گروه سوم: مکمل امگا3 و گروه چهارم: دارونما قرار گرفتند. برنامه تمرینی 8 هفته و هر هفته 3 جلسه با مدت و شدت مشخص (55 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب) اجرا شد. مقدار مصرف مکمل امگا 3 روزانه 2 عدد کپسول 1000 میلی گرمی بود. خونگیری پس از 14 ساعت ناشتایی قبل از شروع تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. دادهها با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، آنالیز واریانس یکطرفه و t وابسته در سطح معناداری 0.05≥αتحلیل شد. یافته ها نشان داد پس از 8 هفته، تنها در گروه مکمل امگا 3 مقادیر hs-CRP با کاهش معناداری همراه بود (0.05≥p). در گروه تمرین هوازی+مکمل امگا3، گروه تمرین هوازی+دارونما و گروه مکمل امگا3 مقادیر شاخص های التهابی کاهش محسوسی یافت که از نظر آماری معنادار نبود (0.05≤p). هم چنین، در مقایسه بین گروه های پژوهش پس از 8 هفته، تفاوت معناداری در متغیرهای پژوهش مشاهده نگردید (0.05≤p) . بنابراین،میتوانگفتمکمل دهیامگا3 باعث کاهش معنادار شاخص التهابی hs-CRP در گروه مکمل امگا 3 شد. اما اثر تعاملی8هفتهمکمل دهیامگا3 و تمرین هوازی،تاثیرمعناداریبرمقادیر hs-CRP و IL-6 نداشت. بهنظرمیرسدبرای تغییراتمعناداردرمقادیرحساس ترینشاخص های پیشگویی کننده بیماری هایقلبی-عروقی باید به عواملی چون شدت، طول دوره تمرینو مقدار دوز مصرفی مکمل امگا 3توجه داشتکهخودلزوممطالعاتبیشتررامی نمایاند.