نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• نادر عفراوی ¹
• حسین عابد نطنزی ²
• معصومه هلالی زاده ³
• ماندانا غلامی ⁴

¹ دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی، گروه تخصصی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

² گروه تخصصی تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

³ استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران

⁴ گروه تخصصی تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

چکیده

دیابت نوع دو شایع‌ترین بیماری درون‌ریز است که به‌دلیل عدم تحمل گلوکز دراثر برهم‌خوردن تعادل بین ذخایر و تقاضای انسولین رخ می‌دهد. برای ایجاد مدل دیابتی نوع دو، 25 میلی گرم STZ با دوز پایین بر کیلوگرم وزن بدن به شیوه تزریق درون صفاقی به آنها تزریق شد که گلوکز ناشتای بینmg/dl150 تا400 بعنوان معیار دیابتی شدن در نظر گرفته شد و همه موش ها دیابتی و در4 گروه قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به صورت هشت هفته تمرین تناوبی، پنج جلسه در هفته با تناوب شدید2 دقیقه‌ای با 2 تا 8 تناوب و با 80 تا 90 درصد vo2max و تناوب استراحت یک دقیقه‌ای با 50 تا 56 درصدvo2max اجرا شد. عصاره آویشن بصورت گاواژ به میزانmg/kg 200برای 5 روز در هفته به مدت هشت هفته داده شد. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و ازتحلیل واریانس دو عاملی وتعقیبی و شاخص تعیین اندازه اثر جهت مقایسه میزان تاثیر هریک از متغییر های مستقل استفاده گردید. .سطح معنی داری p≤0.05 در نظر گرفته شد. در مقایسه با گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید به کاهش معنی‌دار گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین منجر شد. تمرین تناوبی و مصرف عصاره‌آویشن همچنین به کاهش بیان ژن Bax و افزایش بیان Bcl2 در سلول های کبدی در مقایسه با گروه کنترل منجر شد (P<0.05). در مجموع،تمرینات تناوبی همراه با مصرف عصاره‌آویشن در رت‌های دیابتی منجر به بهبود نیمرخ گلیسیمیک و تغییرات سطوح گلوکز و انسولین و نیز تغییرات مثبت و مناسب در بیان ژن‌های آپوپتوزی و ضدآپوپتوزی کبدی شد (P<0.05).

کلیدواژه‌ها

• تمرین تناوبی
• دیابت نوع دو
• ‌آویشن
• آپوپتوز
• کبد