تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضله(EMS) بر سطوح سرمی فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) ،انسولین،گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدن در مردان دارای اضافه وزن

فتحی, مهشید; رئیسی, جلیل; اسفرجانی, فهیمه

doi:10.22089/spj.2025.17669.2351

تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی و تحریک الکتریکی عضله(EMS) بر سطوح سرمی فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) ،انسولین،گلوکز، مقاومت به انسولین و ترکیب بدن در مردان دارای اضافه وزن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

مهشید فتحی ¹

جلیل رئیسی ²

فهیمه اسفرجانی ²

¹ گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان،ایران

² دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

10.22089/spj.2025.17669.2351

چکیده

اهداف:در پژوهش حاضر، تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی وتحریک الکتریکی عضله (EMS) بر سطوح سرمی فاکتور رشد شبه انسولین 1 (IGF-1) ،انسولین،گلوکز و مقاومت به انسولین و ترکیب بدن در مردان چاق بررسی شد. مواد و روش ها: نمونه پژوهش حاضر را 40 مرد دارای اضافه وزن تشکیل دادند. آزمودنی ها به‌صورت تصادفی به 3 گروه تمرین EMS،تمرین مقاومتی وکنترل تقسیم شدند. دوره تمرینی به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گردید. تمرینات برای گروه تمرینات مقاومتی با شدت 50 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه و برای گروه تمرینات EMS به صورت درک فشار با مقدار 70 تا 85 درصد فرکانس انجام شدIGF-1.، گلوکز،انسولین و مقاومت به انسولین در پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. از تحلیل واریانس با اندازه تکراری و سطح معناداری0.05 P≤ استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که سطوحIGF-1 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری را در هر دو گروه تمرینی مقاومتی و EMS داشت(P≤0.05)، که این افزایش در گروه تمرینی EMS بیشتر بود. سطوح انسولین وگلوکز و شاخص مقاومت به انسولین نیز در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر دو گروه تمرینی نسبت به کنترل به طور معناداری کاهش یافت(P≤0.05). در حالی که تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی وجود نداشت(P≥0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، هر دو نوع تمرین مقاومتی و EMS باعث افزایش سطوح IGF-1 ،کاهش سطوح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین و بهبود ترکیب بدن در مردان چاق گردید.

کلیدواژه‌ها

تمرین EMS

تمرین مقاومتی

فاکتور رشد شبه انسولین1

گلوکز

مقاومت به انسولین

موضوعات