تأثیر توالی تمرینات ترکیبی بر ریسک فاکتورهای قلبی عروقی پروتئین واکنشی سی، هموسیستئین و مقاوم انسولینی در زنان چاق دیابتی نوع2

اهداف: هدف این پژوهش بررسی اثر 10 هفته تمرین مقاومتی- هوازی و هوازی مقاومتی بر پروتئین واکنشی سی، هموسیستئین، مقاومت انسولینی و پروفایل لیپیدی زنان چاق دیابتی نوع 2 بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به شکل نیمه‌تجربی با انتخاب به شکل داوطلبانه 36 نفر از زنان 40 تا 60 ساله شهر بجنورد انجام شد. این افراد به 3 گروه 12 نفری شاهد (فعالیت ورزشی انجام نمی‌دهند) و دو گروه آزمایشی که تمرینات هوازی را پیش و پس از تمرینات مقاومتی انجام دادند به روش تصادفی ساده تقسیم شدند. نمونه خون افراد پیش از تمرین و 48 ساعت پس از تمرین (12 ساعت ناشتا) انجام شد و پارامترهای بیوشیمیایی با کیت‏ها اندازه‏گیری و سپس داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس و آزمون تفاوت معنی دار فیشر در سطح 05/0≥p تحلیل شد.
یافته‌ها: این پژوهش اختلاف معنی‌داری بین شاخص هموگلوبین ای‌وان‌سی، هموسیستئین، پروتئین واکنشی سی و مقاومت انسولینی قبل و بعد تمرین هوازی- مقاومتی نشان داد(05/0≥p). در حالیکه ده هفته تمرینات ترکیبی مقاومتی- هوازی بر شاخص Hcy ارتباط معنی داری نبود. ولی بر شاخص مقاومت انسولینی، CRP و HbA1c اثر معنی داری داشت(05/0≥p). همچنین پس از 10 هفته تمرین هوازی-مقاومتی، مقادیر کلسترول کل و اچ دی ال به‌ترتیب کاهش و افزایش معنی‌داری نشان داد(05/0≥p). اما در گروه مقاومتی-هوازی، فقط مقادیر اچ‌دی‌ال افزایش معنی‌دار داشت. مقادیر انسولین در قبل و بعد هردو گروه تجربی معنادار نبود. همینطور مقادیر هموگلوبین ای‌وان‌سی بعد از تمرین هوازی-مقاومتی تفاوت معنی‌دار داشت(05/0≥p).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی-مقاومتی می‌تواند با کاهش گلوکز ناشتا در بهبود مقاومت به انسولین را منجر شود.