نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• رضا قراخانلو ¹
• رئوف نگارش ²
• محمدعلی صحرائیان ³
• مریم ابوالحسنی ³
• فیلیپ زیمر ⁴

¹ دانشگاه تربیت مدرس

² گروه فیزیولوژی ورزشی عصب و عضله، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

³ مرکز تحقیقات مالتیپل اسکلروزیس، انستیتو علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران

⁴ گروه پزشکی ورزشی سلولی و ملکولی، دانشگاه ورزش کلن، آلمان

چکیده

برای افزایش دانش در زمینه نقش فعالیت‌بدنی منظم بر ساختار و عمکلرد مغز در مالتیپل اسکلروزیس، این مطالعه به بررسی اثر 6 ماه تمرین در منزل بر پاتولوژی و غلظت متابولیت‌های تالاموس با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی، دیفیوژن و اسپکتروسکوپی می‌پرداخت. در این مطالعه 56 فرد مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس(39 زن و 13 مرد، سن: 59/9±33/37 سال) بطور تصادفی در دو گروه تمرین در منزل و کنترل تقسیم شدند. مداخله شامل تمرین هوازی(سه جلسه در هفته، 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره) و مقاومتی(دو جلسه در هفته، شاخص درک فشار 5 تا 8) بود. حجم مغز و تالاموس با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی، متابولیت‌های ناحیه تالاموس با استفاده از اسپکتروسکوپی و تغییرات ریزساختاری تالاموس با استفاده از تکنیک دیفیوژن پیش و پس از مداخله، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تمرین در منزل اثر معناداری بر حجم مغز، تالاموس و پارامترهای دیفیوژن شامل ناهمسانگردی کسری، متوسط نفوذ، نفوذ محوری و نفوذ شعاعی ندارد(05/0p>). آنالیز متابولیت‌های تالاموس نشان داد که تمرین در منزل منجر به افزایش معنادار نسبت مجموع N-acetylaspartate و N-acetylaspartylglutamate به کراتین(007/0=p) و کاهش معنادار نسبت کولین و اینوزیتل به کراتین شد (بترتیب 022/0=p و 002/0=p). در مجموع نتایج، شواهدی از اثر سودمند فعالیت‌بدنی منظم بر متابولیت‌های ناحیه تالاموس مرتبط با زوال میلین و عملکرد آکسون‌ها در مغز افراد مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس را بوسیله تصویربرداری اسپکتروسکوپی نشان داد. با این وجود، تمرین در منزل با بهبود پارامترهای دیفیوژن بعنوان نشانگرهای تغییر ریز ساختارهای تالاموس، همراه نبود که نشان دهنده نیاز به مداخله طولانی مدت‌تر است.

کلیدواژه‌ها

• تمرین در منزل
• اسپتروسکوپی
• دیفیوژن
• مالتیپل‌اسکلروزیس

موضوعات

• عصبی و عضلانی