مقایسه هشت هفته تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی‌هوازی و عملکرد اندام‌های تحتانی و فوقانی پسران نوجوان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان
1 کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت ایران.
2 فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، گیلان
3 استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت ایران.
4 کارشناسی ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت ایران،
چکیده
محبوبیت برنامه‌های پلایومتریک در آب در حال افزایش است، زیرا جایگزین کم تنش‌تری نسبت به برنامه تمرینی پلایومتریک در خشکی است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه هشت هفته تمرینات پلایومتریک در آب و خشکی بر توان بی‌هوازی اندام‌های تحتانی و فوقانی و رکورد شنای پسران نوجوان شناگر بود. این پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. هنرآموزان شناگر نوجوان از بین 30 داوطلب به طور تصادفی به دو گروه پلایومتریک در آب (15 نفر) و پلایومتریک در خشکی (15 نفر) تقسیم شدند. هر کدام از گروه‌ها به مدت هشت هفته تحت شرایط تمرینی مخصوص به خود قرار گرفتند. توان بی‌هوازی بالاتنه از طریق کارسنج ارگومتر و متر، توان بی‌هوازی پایین‌تنه از طریق آزمون وینگیت و عملکرد سرعتی شامل رکورد شنای 33 متر در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گیری شدند. نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که رکورد شنای 33 متر سرعت در هر دو گروه تمرین پلایومتریک در آب و خشکی بهبود معناداری داشت (05/0>p). همچنین نتایج نشان داد اوج توان در گروه پلایومتریک در آب و میانگین توان در گروه پلایومتریک در خشکی افزایش معناداری داشت (05/0>p)؛ اما در رابطه ‌با شاخص خستگی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0
کلیدواژه‌ها

موضوعات



مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از 21 آبان 1404

  • تاریخ دریافت 12 مرداد 1403
  • تاریخ بازنگری 23 مهر 1404
  • تاریخ پذیرش 10 آبان 1404